پایان نامه حاضر جهت بررسی جرم شناسانه جنایت عاشورای سال 61 هجری گرد آمده است. ابتدا عوامل موثر در ارتکاب این جنایت از دیدگاه جرم شناسی نظری پرداخته شده، به این نتیجه رسیده که این جنایت دردناک محصول عوامل مختلفی از جمله سوابق مادرزادی، ویژگی های شخصیتی، محیط تکون اشخاص و... بوده که مهمترین این عوامل از منظر نگارنده حدوث سقیفه بنی ساعده و استحاله غدیر بوده که ریشه دین را برای همیشه قطع کرده و بشریت را گرفتار منجلاب انحرافات اجتماعی و جرایم متعدد نموده است چراکه غدیر تبلور و تجلی صراط مستقیم در بیابان ظلمات بوده است! با روشن شدن این عوامل، موضوع معهود از منظر جرم شناسی کاربردی به چالش کشیده شده، با نگاهی به اهداف طرفین آنچه در عاشورای 61 هجری مشهود است دو رکن از مبانی جرم شناسی یعنی اصلاح و پیشگیری بوده که در اعمال و رفتار یکی از طرفین یعنی حسین بن علی7به چشم می خورد؛ اصلاح اجتماع بیمار، و پیشگیری از جرایم و انحرافات گوناگون در قالب امر به معروف و نهی از منکر. و علی رغم همه مصائب و مشکلات موجود حسین بن علی7 دست از آرمان خویش برنداشته و ارکان امر به معروف و نهی از منکر (جرم شناسی پیشگیرانه) و اصلاح (جرم شناسی بالینی) را همواره در نظر داشته است.