از عوامل مورد توجه در این تحقیق مساله تاثیر اعمال برنامه های تمرینی بر بهبود فاکتورهای بیومکانیکی است.هدف از انجام تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرین پلایومتریک بر برخی فاکتورهای بیومکانیکی پسران هشت تا یازده سال بود. از بین دانش آموزان پسر منطقه نه تهران? 30 نفر در رده سنی هشت تا یازده سال به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از روش هیث- کارتر به سه گروه اکتومورف (لاغر)? مزومورف (عضلانی) و آندومورف (چاق) تقسیم شدند. از آزمودنی ها? پیش آزمون تست لک لک و تخته لق برای سنجش تعادل ایستا? تست 9×4 برای سنجش چابکی? دوی 60 متر برای سنجش سرعت? تست پرش عمودی برای سنجش توان و جعبه انعطاف برای سنجش انعطاف پذیری گرفته شد. پس از هشت هفته تمرین که شامل پرش پهلو روی مانع (استپ)? پرش جفت از روی مانع های دو میدانی و پرش متوالی از روی کش بود? به مدت سه روز در هفته و روزی 20 دقیقه پس از 10 دقیقه گرم کردن صورت گرفت? پس آزمون گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش anova یکطرفه وتی همبسته صورت گرفت. یافته ها نشان داد که بین تمام آزمودنی ها و دو گروه لاغر و عضلانی (از گروه چاق به دلیل درصد ناچیز آن در بین آزمودنی ها (3/3) صرفنظر شد) در پیش آزمون اختلاف معناداری وجود ندارد. اما در پس آزمون تست تعادل لک لک? چابکی? سرعت? توان و انعطاف پذیری در کل آزمودنی ها و آزمودنی های لاغر و طبیعی عملکرد بهتری از خود نشان دادند. در پس آزمون تست تعادل تخته لق آزمودنی های لاغر اختلاف معناداری مشاهده نشد. با توجه به یافته های تحقیق? برای بهبود تعادل ایستا? چابکی? سرعت? توان و انعطاف پذیری پسران هشت تا یازده سال می توان تمرینات پلایومتریک را توصیه نمود. کلمات کلیدی: تمرینات پلایومتریک? تیپ بدنی? تعادل ایستا? توان? چابکی? انعطاف پذیری