هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان همخوانی روش‎های تدریس معلمان با طرح ارزشیابی توصیفی در مدارس ابتدایی شهر اصفهان بود. این پژوهش از لحاظ ماهیت از نوع پژوهش های کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی از نوع موردی- جمعی استفاده شده، از زاویه ای دیگر، این پژوهش از نوع پژوهش های ترکیبی (کیفی و کمی) است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان مجری طرح ارزشیابی توصیفی کیفی در مدارس ابتدائی شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-1389 بود. از آنجا که پژوهش از نوع کیفی بوده نمونه‎گیری انجام نشده و گردآوری داده‎ها تا زمانی ادامه یافته که عناصر اساسی مطالعه به حد اشباع رسیده‎اند، لذا 25 نفر برای مشاهده و مصاحبه انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، چک‎لیست‎های مشاهده‎ محقق‎ساخته و مصاحبه استفاده شد. صحت و قابلیت اعتماد داده‎های حاصل از مطالعه کیفی از طریق تبادل نظر با همکاران، چک اعضاء، توصیف کامل زمینه پژوهش و استفاده از مسیرنمای حسابرسی بررسی گردید. همچنین به منظور اطمینان بیشتر پایایی چک‎لیست‎های مشاهده کلاس با استفاده از آلفای کرونباخ نیز تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل کمی داده های حاصل از چک لیست مشاهده از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل کیفی، داده‎ها مورد تفسیر و بررسی قرار گرفته شدند. در تجزیه و تحلیل داده‎های حاصل از مصاحبه نیز از روش مقوله‎بندی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که روش‎های تدریس معلمان؛ به میزان زیاد با طرح ارزشیابی توصیفی همخوانی دارد. هم چنین معلمان پیش نیازهای تغییر طرح ارزشیابی توصیفی و کاربستِ آزمون‎ها (عملکردی، مداد کاغذی)، پوشه‎ی‎کار (کارنما)، تکالیف درسی، بازخورد توصیفی، خودسنجی و همسال‎سنجی طرح ارزشیابی توصیفی را در فرآیند یاددهی- یادگیری رعایت نموده اند، اما کاربستِ ثبت مشاهدات (فهرست وارسی، مقیاس درجه‎بندی رفتار) طرح ارزشیابی توصیفی را در فرآیند یاددهی- یادگیری رعایت ننموده اند.