شناسایی مواد ضد میکروبی طبیعی با منشأ گیاهی از زمان های گذشته مورد توجه بوده است. جنیستئین و دایدزئین از جمله ایزوفلاون های مهم موجود در سویا می باشند که با توجه به فعالیت های بیولوژیکی زیاد آن ها، در سال های اخیر مطا لعات بسیاری بر روی آن ها انجام شده است. این ترکیبات، استروژن های گیاهی بوده و دارای اثرات حفاظتی در برابر سرطان ها، امراض قلبی عروقی و استئوپروز می باشند، اما در مورد اثرات ضد میکروبی آن ها اطلاعات محدودی در دسترس می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه اثرات ضد میکروبی جنیستئین و دایدزئین بر هفت باکتری فسادزای مهم غذایی شامل سودوموناس فراجی، شیوانلا پوتریفیشنس، میکروکوکوس لوتئوس، آلکالیجنس فیکالیس، باسیلوس سابتیلیس، اسینتوباکتر کالکواستیکوس و ویبریو آلجینولیتیکوس انجام گرفت. در این تحقیق، جنیستئین و دایدزئین فعالیت باکتریوستاتیک و یا باکتریسیدال بر روی باکتری های مورد آزمایش در دوز تلقیح cfu/ml 105 نشان ندادند، از این رو تأثیر غلظت های مختلف این دو ترکیب در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری ها مورد ارزیابی قرار گرفت. طبق نتایج تحقیق حاضر افزایش معنی داری در مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری های میکروکوکوس لوتئوس و آلکالیجنس فیکالیس در حضور غلظت 125 میکرومولار جنیستئین و 250 میکرومولار دایدزئین مشاهده گردید (05/0>p). در مورد باسیلوس سابتیلیس جنیستئین با دوز حداقل 500 میکرومولار و دایدزئین با دوز حداقل 1000 میکرومولار تأثیر معنی داری در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد نشان داد (05/0>p). همچنین این دو ایزوفلاون باعث افزایش معنی داری در مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری های سودوموناس فراجی، شیوانلا پوتریفیشنس و اسینتوباکتر کالکواستیکوس در غلظت 250 میکرومولار و نیز در مدت زمان فاز تأخیری رشد ویبریو آلجینولیتیکوس در غلظت 125 میکرومولار شدند (05/0>p). براساس یافته های تحقیق حاضر، جنیستئین و دایدزئین اثرات ضد میکروبی قابل توجهی بر روی باکتری های فسادزای غذایی مورد استفاده در این تحقیق نداشته و تنها توانایی به تعویق انداختن رشد آن ها را نشان دادند.