هدف پژوهش حاضر بررسی علل عدم توسعه سیاسی و فرهنگی ایران در زمان قاجار(از عصر ناصرالدین شاه تا انقراض قاجاریه)است.در این پژوهش سعی شده است با مبنا قرار دادن دو تئوری نو سازی و وابستگی که از مهمترین نظریه های توسعه در حوزه جامعه شناسی هستند ، عوامل عدم توسعه سیاسی و فر هنگی ایران در دوره مورد بحث شناسایی شوند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند . از انجا که موضوع این تحقیق در حیطه جامعه شناسی تاریخی می گنجد،در تبیین مطالب ، ضمن در نظر گرفتن جنبه های جامعه شناختی مباحث ، روند تاریخی حوادث و رویدادها نیز مورد توجه قرار گرفته است.این نگرش به پژو هشگر این امکان را داده است که در کنار تحلیل های جامعه شناختی که از عوامل عدم توسعه ارائه میدهد، جنبه های تاریخی و سیاسی حوادث را نیز تبیین نماید. در پایان این تحقیق ، پژوهشگر با ارائه داده های مستند تاریخی در خصوص وضعیت تاریخی سیاسی و فرهنگی ایران در عصر قاجار ، به این نتیجه رسیده است که مجموعه عوامل داخلی و خارجی اگاهانه یا نا اگاهانه توسعه سیاسی و فرهنگی ایران را در عصر قاجار با مشکل مواجه کرده است. کلید واژه ها : توسعه ، توسعه نیافتگی ، تو سعه سیاسی ، نو سازی ، وابستگی.