مقدمه: یکی از مشکلات موجود در فرآیند ارزیابی، بویژه ارزیابی آموزش بالینی در رشته های توانبخشی، فقدان ابزاری با معیارهای عینی برای ارزیابی است. با توجه به تأثیر ارزیابی مناسب بر کسب اطمینان از کیفیت اموزش بالینی، این مطالعه با هدف تهیه و تعیین روایی و پایایی ابزار ارزیابی عمومی و ضعیت آموزش بالینی در رشته های توانبخشی انجام شده است. روش کار: در این پژوهش ابزارسازی و متدلوژیک، در مرحله اول با بررسی متون و منابع و تشکیل جلسه بحث گروهی متمرکز با اساتید بالینی رشته های توانبخشی (اعضای هیأت علمی رشته های فیزیوتراپی، کاردرمانی، ارتوپدی فنی و گفتاردرمانی) – به شیوه نمونه گیری در دسترس- شاخص ها ی ارزیابی آموزش بالینی بدست آمد. سپس در مرحله دوم بعد از طبقه بندی شاخص ها و تدوین ابزار اولیه، روایی صوری و محتوای ابزار به روش لاوشه و پایایی آن به روش آزمون- بازآزمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ با استفاده از نرم افزار آماری spss19 تعیین شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل محتوای بحث گروهی متمرکز، منجر به تعیین 57 شاخص ارزیابی آموزش بالینی، در پنج طبقه ( آموزش دهنده، آموزش گیرنده، مدیریت آموزش بالینی، عرصه آموزش بالینی و ارزشیابی) شد و در نهایت، ابزار نهایی در قالب سه پرسشنامه تدوین گردید. ضریب همبستگی (آزمون- بازآزمون) برای پرسشنامه « مربیان» با 32 شاخص، برابر 9/0، ضریب آلفای کرونباخ 88/0 و ضریب روایی 84/0بدست آمد. ضریب همبستگی (آزمون – بازآزمون) برای پرسشنامه « دانشجویان » با 32 شاخص، برابر 7/0، ضریب آلفای کرونباخ 92/0 و ضریب روایی 81/0بدست آمد و ضریب همبستگی (آزمون- بازآزمون) برای پرسشنامه « ارزیابان آموزشی» با 20 شاخص، برابر9/0، ضریب آلفای کرونباخ 72/0و ضریب روایی 83/0 بدست آمد. نتیجه گیری: ابزار طراحی شده برای ارزیابی عمومی وضعیت آموزش بالینی در رشته های توانبخشی با توجه به نتایج بدست آمده از روایی و پایایی مناسب و قابل قبول برخوردار است. وازه های کلیدی: ارزیابی، آموزش بالینی، روایی و پایایی، رشته های توانبخشی