با افزایش بی رویه جمعیت در سالهای اخیر، افزایش نیازهای آبی و محدودیت منابع آبهای سطحی و بهره برداری بیش از اندازه از سفره های آب زیرزمینی باعث به بار آمدن خسارات جبران ناپذیری به منابع طبیعی کشور در سالهای گذشته شده است. بهره برداری بی رویه و کنترل نشده در اغلب محدوده های مطالعاتی استان خراسان جنوبی سبب گردیده تا سالانه شاهد افت سطح آب زیرزمینی و تخریب کیفیت آن باشیم. دشت درمیان –اسدیه نیز یکی از دشت های ممنوعه استان بوده و توسعه بهره برداری از مخازن آب زیرزمینی آن امکان پذیر نمی باشد. این دشت در فاصله 80 کیلومتری شهرستان بیرجند، در شمال شرق بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی واقع شده است. در مطالعه حاضر، وضعیت هیدروشیمی آبخوان دشت درمیان- اسد آباد در سال های 1386و 1390برای تعداد 16داده مشترک آنالیز شیمیایی آب مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته که داده های مشترک سال 1390 تنها برای شناسایی توزیع فضایی کیفیت با استفاده از آنالیز فاکتوری به کار رفته اند. پس از توصیف آماری کلی داده های مربوط به سال های 1386 و 1390 و ترسیم نقشه های منحنی میزان برای برخی پارامترها، نمودارهای جعبه ای برای مقایسه مقادیر میانگین و پراکندگی هر متغیر در دو سال، ترسیم و تفسیر شده اند. همچنین نوع آب تمام نمونه ها با استفاده از روش آماری انجمن هیدرولوژی هند تعیین شده است. به علاوه از روش های گرافیکی چون نمودار پایپر، دارو، استیف، و شاخص های کیفی گوناگون جهت شناخت نوع و مطالعه کیفیت آب از لحاظ مصارف گوناگون استفاده گردیده است. در نهایت توزیع فضایی کیفیت آب در دشت درمیان- اسدآباد با استفاده از آنالیز چند متغیره فاکتوری و با تعیین 2 فاکتور عمده، مشخص گردیده است. در مجموع آب زیرزمینی آبخوان مذکور از نظر کیفی در بیشتر نقاط دشت در حد لب شور و شور شناخته شده است و برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعت مطلوب نمی باشد. و باید مراقبت های لازم انجام گیرد.