رفتار اهمال کاری - به تعویق انداختن مسئولیت هایی که افراد موظف به انجام آن ها هستند- دارای ابعاد متفاوتی است، یکی از آن ها عبارت است از تاخیر در انجام فعالیت های مربوط به امور تحصیلی. اهمال کاری به طور حتم مانع از بروز توانمندی های دانشجویان در فرایند یادگیری و شکوفایی استعدادهای آن ها می شود؛ لذا به منظور مقابله با چنین رفتاری تعیین علل و همبسته های آن لازم می باشد. در این راستا، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان ارتباط اهمال کاری تحصیلی با کمال گرایی (سازش یافته/ سازش نایافته) و مسند مهارگذاری و نیز میزان پیش بینی پذیری آن بر اساس متغیرهای مذکور است. بدین منظور نمونه ای مشتمل بر 310 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه کاشان (179 دختر و 131 پسر)، به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. روش پژوهش، از نوع همبستگی بود. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه های اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم – مقیاس دانشجو (pass)، کمال گرایی هیل و همکاران و مسند مهارگذاری راتر استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب معناداری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره گام به گام و آزمون t استودنت) استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که نمره کل کمال گرایی با اهمال کاری تحصیلی رابطه مثبت معنادار دارد. همچنین بین بعد سازش یافته کمال گرایی و اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی معنادار و بین بعد سازش نایافته کمال گرایی و اهمال کاری تحصیلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بین مسند مهارگذاری با اهمال کاری تحصیلی نیز رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که اهمال کاری تحصیلی توسط دو بعد کمال گرایی سازش نایافته و سازش یافته و مسند مهارگذاری قابل پیش بینی است. نتایج آزمون t استودنت نشان داد که میان دانشجویان دختر و پسر به لحاظ اهمال کاری تحصیلی، نمره کل کمال-گرایی و کمال گرایی سازش یافته تفاوت معنادار وجود دارد، به طوری که پسران نسبت به دختران، اهمال کارتر بودند و دختران نسبت به پسران کمال گراتر بودند و نیز دختران از نظر کمال گرایی، سازش یافته تر عمل می کردند. اما از نظر کمال گرایی سازش نایافته و مسند مهارگذاری تفاوت معناداری بین دانشجویان دختر و پسر مشاهده نشد.