افزایش روز افزون تقاضای انرژی الکتریکی و در عین حال پیشرفت های اخیر در تکنولوژی واحدهای تولید پراکنده جذابیت ویژه ای در استفاده از این واحدها ایجاد کرده است. در واقع تولیدات پراکنده یکی از تجهیزات مهم در آینده سیستم های قدرت محسوب می شوند که به خاطر کاهش حجم سرمایه گذاری، نزدیکی در محل مصرف، افزایش قابلیت اطمینان در تأمین انرژی مصرفی مشترکین و بسیاری مزیت های دیگر نقش مهمی را در صنعت برق کشورهای پیشرفته و توسعه یافته ایفا خواهند نمود. با افزایش استفاده از تولیدات پراکنده و همچنین مسائل فنی و مالی این تکنولوژی ها، مسائل جدیدی از جمله تعیین ظرفیت و مکان اتصال این تجهیزات به شبکه مورد بررسی قرار گرفته است. جلوگیری از عیوبی که در اثر استفاده از منابع تولید پراکنده در لحظات کم باری به وجود می آید مزایای استفاده از dgها را نمایان تر خواهد ساخت. از آنجا که هزینه تولید برق و قیمت فروش آن در ساعات مختلف شبانه روز متفاوت است و در بازار برق، تفاوت های چشمگیری دارد، بنابراین ایده ذخیره سازی برق در ساعات غیر پیک )برق ارزان( و استفاده از آن در ساعات پیک (برق گران) مطرح شد. در دهه های اخیر انواع تکنولوژی های ذخیره ساز انرژی به طور روز افزونی توسعه یافته اند. در حال حاضر بسیاری از این تکنولوژی ها، قابلیت ذخیره سازی چند ده تا چند صد مگاوات ساعت را دارند و می توان از انرژی ذخیره شده در آن در بازه های مختلف زمانی از چند سیکل و چند ده میلی ثانیه تا چند ساعت، با توجه به هدف و کاربرد مورد نیاز، استفاده نمود. استفاده از سیستم های ذخیره ساز انرژی در کنار منابع تولید پراکنده باعث می شود، در مواقعی که بار سیستم از حد معینی کم تر است سیستم ذخیره ساز شارژ شده و در زمانی که بار از حد معینی زیادتر می شود سیستم ذخیره ساز دشارژ شده و از اینرو تعادلی بین بار و تولید ایجاد می کند. در تحقیق حاضر به جایابی بهینه منابع تولید پراکنده و سیستم های ذخیره ساز انرژی در شبکه توزیع پرداخته شده و با معرفی توابع هدف مورد نظر و در نظر گرفتن قیود فنی و اقتصادی مورد نیاز برای این موضوع، سعی در انتخاب بهینه مکان و ظرفیت هر یک از المان های فوق شده است.