سابقه و هدف: بیماران مبتلا به هموفیلی به دلیل خونریزی مفصلی دچار درد و متعاقب آن محدودیت دامنه حرکتی می شوند. طراحی پروتکل های تمرینی مختلف برای بهبود عملکرد و کاهش درد این گروه از بیماران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین درمانی معمولی و هیدروتراپی بر علائم بیماران مبتلا به هموفیلی بود. مواد و روش ها: سی و هشت بیمار مبتلا به هموفیلی نوع a به صورت تصادفی به سه گروه تمرین درمانی در خشکی، هیدروتراپی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه اوّل تمرینات مخصوص به خود را طی 8 هفته، 3 روز درهفته، دنبال نمودند و گروه کنترل هم فقط به زندگی روزمره خود پرداختند. شدت درد آزمودنی ها، دامنه حرکتی فلکشن و اکستنشن زانو، قدرت دو عضله ی کوادریسپس و همسترینگ و کیفیت زندگی آزمودنی ها به ترتیب توسط مقیاس بصری سنجش درد (vas)، گونیامتر یونیورسال، دستگاه دینامومتر و پرسشنامه ی womac در ابتدا و پس از گذشت هشت هفته مداخله اندازه گیری شد. از آزمون های آماری تحلیل واریانس و تعقیبی شفه جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری 5 درصد استفاده شد. یافته ها: هر دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، به طور معناداری با کاهش در شدت درد (001/0>p)، بهبود دامنه حرکتی فلکشن و اکستنشن زانو (001/0>p)، قدرت عضلات همسترینگ و کوادریسپس (001/0>p) و کیفیت زندگی (001/0>p) مواجه شدند. کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی در آزمودنی های تحت درمان با هیدروتراپی به طور معناداری (01/0>p) بیشتر از گروه تمرین درمانی بود، لیکن اختلاف تغییرات دامنه حرکتی فلکشن و اکستنشن زانو و هم چنین قدرت عضلات کوادریسپس و همسترینگ بین دو گروه تمرینی معنادار نبود (05/0<p). نتیجه گیری: استفاده از هیدروتراپی در کنار تمرینات معمول توانبخشی می تواند باعث بهبود درد و عملکرد بیماران مبتلا به آرتروپاتی ناشی از هموفیلی شود؛ با این حال تأثیر تمرینات توانبخشی در آب بر کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی این بیماران به مراتب بیشتر از تمرینات در خشکی است.