چکیده هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش علائم کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی (adhd) بود.جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کودکان(12-6سال) مبتلا به اختلال بیش فعالی(adhd) در شهرستان جوانرود بود . که به صورت تصادفی ساده 30 نفر از آنها به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند، وبه دو گروه آزمایشی(15 نفر) و گواه (15نفر) به صورت همتا شده، تقسیم شدند. این پژوهش از نوع آزمایشی و در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شده است. در این پژوهش برای تشخیص کودکان مبنی بر وجود اختلال بیش فعالی (adhd)، از مقیاس کانرز (فرم والدین و معلمان) استفاده شد و همچنین برای بررسی اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش علائم کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی (adhd)، از پرسشنامه علائم مرضی کودکان(csi-4)،(فرم والدین و معلمان) استفاده شده است. تعداد جلسات درمان شناختی- رفتاری در این پژوهش، 12 جلسه بود، که مدت زمان هر جلسه شامل 5/1بود .برای تحلیل داده ها ی این پژوهش از تحلیل کواریانس وآزمون t وابسته استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که گروه آزمایشی در پس آزمون، نسبت به گروه گواه دارای تفاوت معنی داری با اطمینان 99.0 باهم هستند .همچنین نتایج پی گیری (بعد از دو ماه) نشان داد که اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری همچنان بر گروه آزمایشی با اطمینان 0.99 پابر جا است. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری بر کاهش علائم کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی (adhd) موثر است و اثر بخشی این نوع ازدرمان پس از اجرای مداخله، همچنان ماندگار است. کلید واژه :درمان شناختی – رفتاری، کودکان، اختلال بیش فعالی(adhd)