زمینه و هدف : در پیامدهای مواجهه به درمان همواره مشکلات و تبعاتی مانند سطوح پایین رضایت بیمار و میزان پایین تبعیت از درمان و پاسخ منفی به درمان وجود داشته است علل این مشکلات کاملاً متنوع اند، اما بسیاری از آن ها به ابعاد فرایند ارتباط طرفین )بیمار و درمانگر(،ونقش متخصصان مراقبت های بهداشتی، در توجه به نیازها و نگرانی های بیمار و گفت وگو درباره آن ها، مربوط است.با توجه به آثار منفی عدم پاسخ به درمان و نیاز جامعه علمی به ابزاری که بتواند پیامدهای روانشناختی کافی از عدم پاسخ به درمان را مورد سنجش قرار دهد این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس محتوایی "شاخص پاسخ منفی به درمان" پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا mmpi2 در اختلالات اضطرابی انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی 78 نفر از مراجعین به مراکز روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران که تشخیص اختلالات اضطرابی بر روی آنها از سوی متخصص بالینی گذاشته شده بود به صورت تصادفی انتخاب و همزمان به پرسشنامه ) عدم پاسخ به درمان ( پاسخ دادند، برای بررسی روایی از روش تحلیل عاملی استفاده شد و ساختار هاو موئلفه های اساسی این مقیاس بررسی شد. اعتبار پرسشنامه مزبور به دو روش نیمه سازی و همسانی درونی بررسی گردید. تحلیل عوامل از دو روش واریماکس و پرومکس در نرم افزار لیزرل انجام شد. یافته ها: نتیجه تحلیل عوامل بیانگر وجود 3 عامل )واکنش اجتنابی- نگرش منفی به خود- نگرش منفی به دیگران و 66 درصد از واریانس کل آزمون را / آینده- عزت نفس پایین- درونگرایی- شرم و احساس گناه(بود که مجموعا 603 8 بدست / 8 برای نیمه اول و برای نیمه دوم 3608 / تبیین می نمود. در بررسی اعتبار، ضریب اعتبار دو نیمه سازی 3700 8بدست آمد.دراین مطالعه نتایج فرضیه های پژوهشی عبارت است : / آمد همچنین ضریب اعتبار همسانی درونی 7670 1: بین پاسخ دهندگان زن و مرد به پرسشنامه عدم پاسخ به درمان تفاوت معنی داری مشاهده نشد . 2: بین پاسخ دهندگان به پرسشنامه عدم پاسخ به درمان از لحاظ تحصیلات تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 9: بین پاسخ دهندگان به پرسشنامه عدم پاسخ به درمان از لحاظ نوع اختلال اضطرابی تفاوت معنی داری مشاهده = 8/ شد. نتایج نشان داد که میان اختلال هراسی و گذر هراسی ) 770 sd =67/37 ، m ( با گروه های اختلالات اضطراب =8/ منتشر) 607 sd =60/77 ، m = 8/ (و اختلال وسواس ) 660 sd =60/00 ، m ( تفاوت معناداری وجود داشت. 4: بین پاسخ دهندگان به پرسشنامه عدم پاسخ به درمان از لحاظ شغل تفاوت معنی داری مشاهده نشد.