تفکر همگرایی در اروپای غربی بعد از جنگ جهانی دوم قوت یافت. این روند با انعقاد قرار داد ماستریش در سال 1992 وارد مسیر جدیدی تحت عنوان اتحادیه اروپا شد. فرایند همگرایی اروپا از نقطه نظر قراردادهای اقتصادی و تاثیر نهادهای برآمده از آنها اهمیت زیادی دارد. اتحاد در اروپای غربی با ایجاد جامعه اقتصادی ذغال سنگ و فولاد (نشست پاریس، 1952) به صورت عملی آغاز شد و با شکل گیری جوامع اقتصادی و انرژی اتمی اروپا ( قرارداد رم، 1957) شتاب گرفت. روند ادغام سه جامعه اقتصادی مذکور با بسته شدن معاهدات ادغام (1965) و سند واحد (1986) هموار و در معاهده ماستریش (1992) با سه هدف اساسی اصلاح جوامع اروپایی، هماهنگی در سیاست خارجی و همکاری در امور دادگستری و داخلی عملی شد. جوامع اقتصادی متحد شده از آن پس تحت عنوان اتحادیه اروپا به کار خود ادامه دادند. بدین ترتیب قرارداد اقتصادی ذغال سنگ و فولاد مبنای همگرایی در بین کشورهای اروپای غربی قرار گرفت و الگویی جامع برای گام های بعد ارائه کرد. در طی یک روند چهل ساله جوامع اقتصادی شکل گرفته دولت های عضو را به سمت اتحادی همه جانبه سوق داد. لازمه عملی شدن معاهدات اقتصادی، اتحاد سیاسی و اجتماعی اعضاء بود. بدین ترتیب همگرایی اقتصادی راه را برای همگرایی در سایر زمینه ها فراهم نمود. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق تاریخی تدوین شده است. در این تحقیق سعی شده است عوامل موثر در تشکیل اتحادیه اروپا از نقطه نظر قراردادهای اقتصادی، مورد بررسی قرار گیرد.