چکیده هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سطوح نظریه ذهن با بازداری در دانش آموزان پسر7-9 سال دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی مدارس عادی بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه این پژوهش کلیه دانش آموزان عادی 7 تا 9 سال شهر تهران که در مدارس مقطع دبستان مشغول تحصیل بودند و از این تعداد 50 نفر مطابق با معیارهای چهارمین نسخه تجدید نظر شده راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روان پزشکی آمریکا (2000) به صورت تصادفی خوشه ی انتخاب شدند ابزار مورد استفاده در این پژوهش، خرده مقیاس تنظیم تصاویر هوش تجدید نظرشده وکسلرکودکان برای سنجش بازداری و آزمون تحولی نظریه ذهن بود که سه سطح نظریه ذهن را مورد سنجش قرار می داد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازآزمونهای آماری شامل آزمون کلموگروف ـ اسمیرنوف (برای داده ها، بررسی نرمال بودن توزیع داده ها)، همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون (برای بررسی رابطه میان متغیرها) و تحلیل واریانس یک طرفه (برای مقایسه میانگین ها) استفاده شده است. یافته ها نشان داد که بین بازداری با نظریه ذهن سطح اول( 80?=r و582/0=p) و دوم (40?=r و 785/.=p) وسوم(55 /0r= و 706/0p=) رابطه وجود ندارد. کلید واژه ها: بازداری، بیش فعالی/نقص توجه، نظریه ذهن.