در گیاه سیب زمینی (solanum tuberosum l.) مشکلات مربوط به تجمع انواع آلودگی های ویروسی باعث گردیده است که تولید ریزغده های عاری از ویروس در شرایط درون شیشه ای از اهمیت به سزایی برخوردار شود. به همین جهت بهینه سازی شرایط کشت به منظور به حداکثر رساندن سرعت و درصد ریزغده زایی امری ضروری است. از این رو در این پژوهش اثر مقادیر مختلف ph و غلظت های متفاوت آگار و اثرات متقابل آنها بر مراحل ریزغده زایی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور جوانه های جانبی سیب زمینی رقم آگریا عاری از ویروس در محیط کشت پایه ی ms با 80 گرم در لیتر ساکارز و با غلظت های 6، 8 و 10 گرم در لیتر آگار در phهای 4، 5، 6، 7 و 8 کشت شد و تحت شرایط تاریکی مداوم و در دمای 17 درجه ی سانتی گراد قرار گرفت. پس از گذشت 2 ماه درصد زنده مانی ریزنمونه ها، درصد تولید ریزغده، اندازه و وزن ریزغده ها و دورمانسی ریزغده های تولیدی اندازه گیری شد. طبق نتایج به دست آماده اثر مقدار ph و غلظت آگار بر زنده مانی ریزنمونه ها معنی دار بود. بیشترین زنده مانی ریزنمونه در phهای 5 و 6 و کمترین مقدار آن در ph 8 بود. 10 گرم بر لیتر آگار نیز به طور معنی داری باعث کاهش زنده مانی ریزنمونه گردید. بیشترین درصد ریزغده زایی در ph 6 و غلظت 8 گرم در لیتر آگار دیده شد و با تغییر در این شرایط از تولید ریزغده کاسته شد. اندازه ی ریزغده های تولیدی در phهای 6 و 7 و وزن آنها نیز در ph 6 به طورمعنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود. در کل می توان گفت ph 6 و غلظت آگار 8 گرم بر لیتر برای دست یافتن به بیشترین تعداد ریزغده و نیز اندازه ی درشت تر ریزغده ها مناسب بود.