با وجود اینکه اهمیت فعالیت های جسمانی به روشنی توسط همه پذیرفته شده، انگیزش و مشارکت در فعالیت های تربیت بدنی با افزایش سن کاهش می یابد. لذا هدف از این تحقیق بررسی رابطه ی رفتار حمایت اجتماعی دبیران تربیت بدنی و بی انگیزگی دانش آموزان در فعالیت های تربیت بدنی از دیدگاه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان می باشد. این تحقیق توصیفی-همبستگی و از نوع پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه ی آماری این تحقیق شامل کلیه ی دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان پایه های دوم و سوم مقطع متوسطه ی شهرستان بوکان در جریان سال تحصیلی 91-1390 می باشد. که 381 دانش آموز به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و تمام دبیران(32نفر) به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی بی انگیزگی در تربیت بدنی (ai-pe) شن و همکاران(2010) و مقیاس رفتار بین فردی(ibs) پلیتر و همکاران(2008) بود. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، لون، اسپیرمن، پیرسون، t مستقل و "u" مان- ویتنی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که از دیدگاه دانش آموزان، بین رفتار حمایت اجتماعی دبیران تربیت بدنی و بی انگیزگی دانش آموزان ؛ بین مولفه های رفتار حمایت اجتماعی و بی انگیزگی و همچنین بین رفتار حمایت اجتماعی و مولفه های بی انگیزگی رابطه ی منفی و معنی داری وجود دارد. از دیدگاه دبیران تربیت بدنی رابطه ی معنی داری بین متغیرهای تحقیق یافت نشد. همچنین بین دیدگاه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان درباره ی رفتار حمایت اجتماعی و مولفه های آن و بی انگیزگی و مولفه های آن تفاوت معنی دار وجود دارد. با توجه به اینکه، کاهش رفتار حمایتی دبیران تربیت بدنی می تواند منجر به بی انگیزگی دانش آموزان شود پیشنهاد می گردد دبیران تربیت بدنی ماهیت چند بعدی بی انگیزگی را شناسایی و با افزایش حمایت اجتماعی از دانش آموزان، مشارکت آنان را در فعالیت های تربیت بدنی توسعه دهند.