صنعت مرغداری به عنوان یکی از منابع تهیه کننده ی مواد غذایی پروتئین دار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این صنعت به دلیل برتری گوشت مرغ از نظر پروتئین، تناسب اسیدآمینه نسبت به گوشت سایر حیوانات، در نتیجه استقبال بالا از آن و همچنین درآمد بالای این صنعت، رتبه دوم را از نظر سرمایه گذاری بعد از صنعت نفت به خود اختصاص داده است. با توجه به اهمیت عوامل تولید در بازدهی این صنعت، همچنین کمبود این منابع در کشور، توجه به مدیریت آن ها لازم و ضروری است. از جمله عوامل مدیریتی مهم در پرورش طیور، می توان تغذیه، تهویه، نور، حرارت و رطوبت را نام برد، که می توانند روی عملکرد طیور موثر باشند. در این تحقیق که بر اساس مطالعه میدانی از طریق بازدید، مصاحبه و تکمیل پرسشنامه انجام گرفت، سعی شد تا کلیه مسائل مدیریتی در منطقه سیستان مورد ارزیابی قرار گیرد. اطلاعات جمع‏آوری شده با استانداردهای مورد نیاز هر واحد به کمک رویه ttest نرم افزار sas مورد مقایسه قرار گرفت، نتایج بیان کننده این بود که میزان تراکم، مساحت انبار، هواکش، هواده، دانخوری، آبخوری، دماسنج و رطوبت سنج موجود با استاندارد آن ها اختلاف معنی داری در سطح 05/0 دارند، درحالیکه برای دیگر عوامل مورد بررسی، میزان موجود با استاندارد آن اختلاف معنی داری نشان نداد. همچنین با استفاده از رویه glmselect نرم افزار sas اثر عوامل مختلف مدیریتی روی کارایی، ضریب تبدیل، میانگین وزن پایان دوره و درصد ماندگاری بررسی شد. فاصله مرغداری با جاده اصلی و محل مخزن آب، بر کارایی اثر معنی داری داشت (05/0 p<). همچنین موقعیت هواده ها نسبت به هواکش ها بر ضریب تبدیل اثر معنی داری داشت (05/0 p<). لازم به ذکر است خوراک روزانه هر مرغ و تعداد بازدید دامپزشک از واحد مرغداری، بر میانگین وزن پایان دوره اثر معنی داری نشان داد (05/0 p<). فاصله با اولین شهر و فاصله با جاده اصلی، بر درصد ماندگاری اثر معنی داری داشت (05/0 p<). با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش و همچنین شرایط منطقه، به خصوص آب و هوای آن، توجه به امر تهویه و بهداشت به طور ویژه ای لازم و ضروری است. کلمات کلیدی: گوشت مرغ، مدیریت، مرغداری، سیستان