تجربه فیزیکی در محیط های مختلف تأثیر متفاوتی بر آگاهی فضایی افراد دارد. هدف از این تحقیق بررسی ادراک فاصله راه رفتن ورزشکاران و غیرورزشکاران می باشد. روش تحقیق علی – مقایسه ای می باشد. از آزمون راه رفتن با چشم بسته در مسیر مستقیم به سمت هدفِ قبلاً مشاهده شده برای سنجش ادراک فاصله، و از درصد خطا به عنوان شاخص ادراک فاصله استفاده شد. جامعه آماری شامل تمامی ورزشکاران و غیرورزشکاران مرد شهرستان بوکان بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی همگن، 20 نفر از بین ورزشکاران داخل سالنی، 20 نفر از بین ورزشکاران خارج سالنی و 20 نفر از بین غیرورزشکاران به روش تصادفی همگن انتخاب شدند. یافته ها: داده های به دست آمده به وسیله آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و کلموگروف اسمیرنوف در سطح معناداری (p?0/05) تحلیل شدند. نتایج آزمون anova نشان داد درصد خطای ادراک مسیر ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران معنی دار بود (p?0/05). ورزشکاران در ادراک مسیر، خطای کمتری را نشان دادند. نتایج کلی نشان داد ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران در ادراک فاصله برتری دارند و در نتیجه آن می توان از تجربه حرکتی در محیط های متفاوت برای بهبود عملکرد آگاهی فضایی بهره برد.