ظرفیت پذیرش به عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار در کسب و کار گردشگری مطرح می باشد. مفهوم ظرفیت پذیرش در فعالیت گردشگری به معنای حداکثر تعداد گردشگرانی می باشد که در یک مکان جغرافیایی یا فیزیکی می توانند حضور داشته باشند بدون آنکه تغییر غیر قابل قبولی در فضای فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد نمایند و بدون آنکه کاهش غیر قابل قبولی در کیفیت تجارب گردشگران رخ دهد. این مفاهیم با توجه به مکان ها و جاذبه های گردشگری مختلف قابل سنجش می باشد. مجموعه فرهنگی – تاریخی سعدآباد با داشتن گونه های گیاهی زینتی، خاص و همچنین بناهای با قدمت تاریخی و تبدیل شدن آنها به فضاهای موزه ای که جایگاه نگهداری تعداد زیادی از اشیا گرانبهای باستانی و منحصر به فرد می باشند به عنوان یکی از اصلی ترین جاذبه های تاریخی و طبیعی شهر تهران از اهمیت ویژه ای برخوردار است و دارای پتانسیل برنامه ریزی دقیق برپایه توسعه پایدار می باشد. بنابر این با استفاده از استاندارهای بین المللی و رایج برای محاسبه ظرفیت پذیرش فیزیکی و نیز شاخص های مدیریتی مورد نیاز و مدل سنجش کیفیت سروکوال پرسشنامه ای برای سنجش ظرفیت پذیرش روانی و کیفیت تجربه بازدیدکنندگان در دو محوطه تاریخی و طبیعی تهیه گردید. پژوهش حاضر در قلمرو زمانی 6 ماه صورت گرفته و تعداد 270 نفر به پرسشنامه پاسخ داده اند. بعد از تجزیه و تحلیل های صورت گرفته برد فیزیکی محوطه موزه ای و تاریخی مجموعه سعدآباد معادل 201750 نفر و ظرفیت پذیرش روانی آن 72783 نفر در ماه محاسبه گردید. برای محوطه طبیعی مجموعه سعدآباد نیز برد فیزیکی 183600 و ظرفیت روانی 65324 نفر در ماه تعیین گردید. واژگان کلیدی: توریسم پایدار، ظرفیت تحمل، مجموعه تاریخی فرهنگی سعدآباد