هدف از نگارش این رساله، ارائه تصویری خوانا از نقش استخوانبندی اصلی پایدار و نرم مبتنی بر شبکه فضاهای باز و سبز شهری در ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان است. در این راستا شکل گیری فضاهای باز و سبز شهری با هدف دستیابی به شهری پایدار که می تواند پاسخگوی نیازهای شهروندان باشد و چهره ای خوانا برای شهرها ترسیم کند رویّه ای است که باید مورد توجه قرار گیرد. ترکیب فضاهای باز و سبز شهری و شکل گیری شبکه ای از این فضاها که در دسترس تمامی شهروندان است، محتوا و کارکردی را ارائه می دهد که بازتاب های آن جریان های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و سلامت شهروندان است. این پایان نامه در پی آن است که با استناد به کیفیت رابطه ی امروز شهروندان و شهرها، ضرورت بازنگری در استخوانبندی اصلی شهرها را مطرح کند. در بخش مبانی نظری با تاکید بر مفاهیم و نقش فضاهای باز و سبز تفریحی تفرجی-مبنا در برقراری نوعی شرایط مطلوب مقدور در شهرها، به بازخوانی نظری مفاهیم استخوانبندی اصلی شهرها با فرآیند ارتقاء کیفیت محیط شهری از طریق تقویت ارتباط و همپیوندی میان این فضاها پرداخته می شود. سپس تلاش شده تا علاوه بر استخراج و ارائه بارزه های بنیادین شبکه ی فضاهای باز و سبز شهرهای پاریس، بوستون و لندن، به فراهم آوری و انسجام بخشی پاره ای از اصلی ترین رویکردهای نظری که در این حوزه مورد اهمیت بوده است، پرداخته شود، و نتایج حاصل از آن به صورتی تطبیق یافته با جنبه های متنوع موضوع پایداری شهری، در شهر شیراز کاربردی گردد. در انتها نیز شبکه ای از این فضاها در شهر شیراز، که اهمیتشان برخاسته از هویت تاریخی، وضع موجود و بالقوگی های نهفته در آنهاست مورد تحلیل و بازترکیب قرار گرفته است. در این بخش با رویکرد تحلیل رفتارشناسانه فضاها به بررسی شبکه فضاهای باز و سبز اصلی شهر شیراز و تحلیل میزان اثرگذاری پارک های شهری در رفع نیاز تفریحی تفرجی شهروندان پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که پارک آزادی بیشترین اثرگذاری را در رفع نیاز تفریحی تفرجی شهروندان ایفا می کند. همچنین مشخص گردید که شبکه ی فضاهای باز و سبز شهری با توجه به ویژگی ها و نقش های پنهان درون خود، از اثرگذارترین ارکان در پایداری شهرهای امروز می باشند.