مقدمه: وابستگی به مواد مخدر از جمله اساسی‏ترین معضلات بشر در عصر حاضر است. این بیماری خود را با کاهش استفاده فرد از سیستم پاداش مغزی و همچنین تغییر در سطوح ادراک درد نشان می‏دهد. هدف: هدف از این تحقیق تعیین اثر فعالیت‏ورزشی هوازی بر سطوح سرمی bend، سیستم پاداش مغزی و حالت هایپوآلجسیای ایجاد شده توسط bend در افراد وابسته به مواد مخدر بود. روش‏شناسی تحقیق: نمونه آماری تحقیق را 20 آزمودنی وابسته به مواد مخدر تشکیل می‏دادند که سنی بین 20 تا 33 سال داشتند. این افراد به نحو تصادفی در گروه‏های تجربی دوگانه قرار گرفتند؛ گروه تجربی اول متشکل از افرادی بودند که علاوه بر مصرف روزانه 10 میلی‏گرم متادون، فعالیت‏ورزشی را تقریباً با شدتی برابر 70 الی 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بیشینه به مدت 20 جلسه متداوم تمرینی (5 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45 الی 55 دقیقه) انجام می‏دادند (گروه فعالیت ورزشی- مکمل دارویی و تعداد 10 آزمودنی) و گروه تجربی دوم متشکل از افرادی بودند که تنها روزانه 10 میلی‏گرم متادون مصرف می‏کردند (گروه مکمل دارویی و تعداد 10 آزمودنی). پس از مداخله‏های تحقیقی، سطوح سرمی bend، هایپوآلجسیا ناشی از درد ایسکیمی، درد مکانیکی، درد ناشی از کاهش درجه حرارت و افزایش درجه حرارت بررسی شد. در نهایت، داده‏ها با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏های تحقیق: بررسی‏های آماری نشان داد که مقادیر سرمی bend پس از مداخله تحقیقی در هر دو گروه به طور معناداری افزایش یافته بود (05/0> p). در همین راستا، گروه تجربی فعالیت‏ورزشی- مکمل دارویی توانسته بود در کلیه تحریکات درد زا، اثر هایپوآجسیا را به طور معناداری بهبود بخشد اما گروه مکمل دارویی تنها در هایپوآلجسیا ناشی از ادراک درد لمسی، افزایش معناداری را تجربه کردند(05/0> p). به علاوه، گروه فعالیت ورزشی- مکمل دارویی توانسته بود ارتباط منفی معناداری را بین سطوح سرمی bend و کلیه تحریکات درد زا، ایجاد نماید (05/0> p). نتیجه‏گیری: با عنایت با یافته‏های تحقیق حاضر و همچنین بهره‏گیری از ادبیات تحقیقی، می‏توان چنین نتیجه‏گیری کرد که احتمالاً روش ترکیبی فعالیت‏ورزشی- مکمل دارویی در درمان افراد وابسته به مواد مخدر و همچنین تقویت سیستم‏های بدنی آنها، قویتر، بهداشتی‏تر و با آثار سوء کمتری نسبت به روش مکمل دارویی (به تنهایی) عمل می‏کند.