در گستره ی چند هزار ساله ی ادب فارسی ، ادبیات معاصر نقطه ی عطفی است برای شکوفایی هرچه تمام تر شاعران؛ که ضمن پاس داشت پیشینه ی سترگ خود، همواره کوشیده است با استفاده از کلیّه ی علوم و فنون عصر جدید، روزنه ای باشد به دنیای ناشناخته ی صاحبان هنر. یکی از این روش ها، شناخت موسیقی شعر است و به دست دادن ملاکی برای جستجوی آن ، تا با قرار دادن آثار ادبی در این قالب، درکی روشن برای مخاطب فراهم سازد. اما به نظر می رسد از این منظر، چنان که باید به شعر قیصر امین پور پرداخته نشده است . قیصر امین پور ، از شاعران بزرگ معاصر و از فعالان شعر انقلاب اسلامی، استاد دانشگاه و پدید آورنده ی چندین مجموعه ی شعر است . در اشعار او ، وجود قالب های گوناگون، ضمن تنوع در قالب، امکان تنوع در سبک را نیز فراهم آورده است. سبکی که با بررسی های ساختاری و موسیقایی ، بیشتر و بهتر خود را نشان می دهد. از این رو در این پژوهش، موسیقی شعر قیصر امین پور را با شیوه ی تحقیق در متن، مورد سنجش قرار داده ایم ، که دست آورد آن در سه بخش موسیقی بیرونی، کناری و درونی قابل ارائه می باشد . نتایج تحقیق نشان می دهد که قیصر امین پور در موسیقی بیرونی، در بخش غزل ها بیشتر از دو بحر(رمل و مجتث) ، و در رباعی ها بیشتر از اوزان فرعی آن استفاده کرده است . در موسیقی کناری ، حروفی را در جایگاه«روی» آورده است که در افزونی موسیقی قافیه نقش موثرتری داشته باشند. به عبارتی از واکهایی که نوعی تنافر یا دشواری در بیان را به دنبال داشته باشند پرهیز کرده است ، و در موسیقی درونی با استفاده از « تکرار» که اساس موسیقی است، شاعرانگی خود را به اوج رسانده است، که در رأس این صنایع« جناس» قرار دارد ، به گونه ای که می توان گفت یکی از اضلاع آرایه بندی شعر او را تشکیل می دهد. واژگان کلیدی: ادبیّات معاصر، ادبیّات انقلاب اسلامی، موسیقی شعر، شعر نو، قیصر امین پور.