در این تحقیق به بررسی تأثیر روشهای تأمین مالی خارجی بر بازده آتی شرکتها با تأکید بر اقلام تعهدی سرمایه درگردش و بلندمدت پرداخته شد. برای این منظور، تعداد 80 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1384 تا 1388 مورد بررسی قرار گرفت و از الگوی رگرسیون خطی چند متغیره به روش اثرات ثابت با رویکرد داده‎های تابلویی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‎دهد که پس از کنترل کل اقلام تعهدی، تغییر در خالص تأمین مالی خارجی تأثیری در بازده آتی سهام ندارند. در سطوح پایین اقلام تعهدی سرمایه در گردش و در شرایط سطوح بالای اقلام تعهدی بلندمدت، میان تغییر در خالص تأمین مالی خارجی و بازده آتی سهام، ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. همچنین، پس از کنترل کل اقلام تعهدی و تحت شرایط سطوح پایین اقلام تعهدی سرمایه در گردش، تأمین مالی خارجی از طریق سرمایه، ارتباط منفی و معناداری با بازده آتی سهام دارد. ولی این ارتباط میان فعالیتهای تأمین مالی از طریق بدهی و بازده آتی سهام، پس از کنترل کل اقلام تعهدی و در سطوح پایین و بالای اقلام تعهدی سرمایه در گردش و بلندمدت معنادار نیست. در نتیجه، فعالیتهای تأمین مالی از طریق بدهی، تأثیری در بازده آتی سهام ندارند. به عبارتی، شرکتها، وجوه حاصل از فعالیتهای تأمین مالی خود را در طرح‎هایی سرمایه‎گذاری کرده‎اند که بازده و منافع آنها کمتر از بازده مورد انتظار سرمایه‎گذاران بوده است.