هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اختلال خواندن و اختلال ریاضی با تاکید بر هنجاریابی آزمون تشخیصی خواندن استنفورد و آزمون تشخیصی ریاضی استنفورد است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پایه اول راهنمایی مدارس تهران بودند که به شیوه خوشه ای چند مرحله ای تصادفی از بین آن ها 571 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تحلیل سئوالات آزمون تشخیصی خواندن استنفورد در خرده آزمون درک مطلب 34 سئوال، در خرده آزمون واژگان 24 سئوال و در خرده آزمون مرور اجمالی 22 سئوال در فرم نهایی آزمون باقی ماندند. پس از تحلیل سئوالات آزمون تشخیصی ریاضی استنفورد در خرده آزمون مفاهیم چند گزینه ای 26 سئوال، در خرده آزمون محاسبات چند گزینه ای 13 سئوال، در خرده آزمون مفاهیم تشریحی 25 سئوال، و در خرده آزمون محاسبات تشریحی 18 سئوال در فرم نهایی آزمون باقی ماندند. با استفاده از ضریب ریچاردسون ضریب پایایی خرده آزمون درک مطلب 788/0 ، ضریب پایایی خرده آزمون واژگان 732/0، و ضریب پایایی خرده آزمون مرور اجمالی برابر 748/0 به دست آمده است. در آزمون تشخیصی ریاضی استنفورد ضریب پایایی خرده آزمون مفاهیم چند گزینه ای 877/0، ضریب پایایی خرده آزمون محاسبات چند گزینه ای 785/0، ضریب پایایی خرده آزمون مفاهیم تشریحی 885/0، و ضریب پایایی خرده آزمون محاسبات تشریحی 976/0 به دست آمده است. برای بررسی رابطه بین اختلال خواندن و اختلال ریاضی از تحلیل همبستگی کانونی استفاده شد. نتایج تحلیل همبستگی کانونی نشان می دهد که مهارت های مربوط به خواندن یعنی درک مطلب، مرور اجمالی و واژگان به ترتیب با بار میان کانونی6/0-، 55/0-، و 5/0- بر اختلال ریاضی تاثیر می گذارند. بین درک مطلب، مرور اجمالی و واژگان و همه متغیرهای مربوط به ریاضی در سطح 01/0 به صورت مستقیم و مثبت رابطه معنادار وجود دارد. بیشترین تاثیر درک مطلب، مرور اجمالی و واژگان بر یادگیری مفاهیم تشریحی و سپس بر مفاهیم گزینه ای ریاضی می باشد. از میان مهارت های مربوط به ریاضی بیشترین تاثیر اختلال خواندن بر مفاهیم تشریحی با بار میان کانونی 6/0- و سپس بر مفاهیم گزینه ای با بار میان کانونی 577/0- است. متغیرهای دیگر، محاسبات گزینه ای و محاسبات تشریحی می باشند که به ترتیب با بار میان کانونی45/0- و 38/0- پس از مفاهیم قرار دارند.