انسان از زمانهای بسیار قدیم به مطالعه ی آینده علاقه مند بوده است. در زمانهای قدیم این توجه بیشتر در قالب پیشگویی و پیش بینی بوده است. در آغاز دهه ی 1960 میلادی توجه به آینده سمت و سویی دیگر یافت و دیدگاهی علمی نسبت به آینده شکل گرفت. مطالعه ی علمی و نظام مند آینده را آینده-پژوهی نام نهاده اند. آینده پژوهی مشتمل بر مجموعه تلاش هایی است که با استفاده از تجزیه و تحلیل منابع، الگوها، و عوامل تغییر یا ثبات، به تجسّم آینده های بالقوّه و برنامه ریزی برای آنها می پردازد. . آینده پژوهی منعکس می کند که چگونه از دل تغییرات (یا تغییر نکردن) «امروز»، واقعیت «فردا» تولد می یابد. نکته ی حائز اهمیت در مطالعات آینده پژوهی، انجام این مطالعات بر اساس یک فرآیند و چارجوب ساختاریافته است. در این تحقیق تلاش شده است با استفاده از ترکیب چارچوبهای عام آینده پژوهی و استفاده از نظرات کارشناسان و نخبگان، چارچوبی ارائه نماید که نقاط ضعف چارچوبهای عام آینده پژوهی را پوشش دهد. همچنین در چارچوب پیشنهادی، محیط داخلی و خارجی سازمان نیز مورد توجه ویژه قرار گرفته است. در ابتدا با ترکیب چارچوبهای عام آینده پژوهی، گامهای مهمی که در اجرای فرآیند آینده نگاری نقش دارند شناسایی شده اند و سپس با استفاده از نظرات کارشناسان به اولویت بندی این گامها پرداخته شده است و در انتها تعدادی از عوامل که طبق نظر کارشناسان اهمیت کمتری داشته اند حذف شده اند. چارچوب نهایی بر اساس ترکیب چارچوبهای عام آینده پژوهی و نظرات کارشناسان حاصل شده است. مفاهیم کلیدی: آینده پژوهی، چارچوب آینده پژوهی، ترکیب چارچوبهای عام