در این تحقیق مشاهده شد که در تخمین سیگنال های همدوس به وسیله کومولان مرتبه چهارم و به کارگیری هموارسازی فضایی، معادلات تئوری با واقعیت کاملا مطابقت ندارد. این موضوع سبب شد تا تعداد گروه سیگنال های همدوس درست تخمین زده نشوند. برای حل این مسأله، مقدارهای آستانه پیشنهاد شد. مقدار آستانه وابسته به مقدار سیگنال به نویز، تعداد نمونه های سیگنال و تعداد گیرنده هاست. شبیه سازی های انجام شده در این پروژه، نشان می دهد که این مقادیر آستانه با افزایش نسبت سیگنال به نویز، تعداد گیرنده ها، و تعداد نمونه های سیگنال به ترتیب افزایش، افزایش و کاهش می یابند. مسأله بررسی شده دیگر مربوط به سیگنال های همدوسی است که از کناره آنتن آرایه ای دریافت می گردند و نمی توان تخمین قابل قبولی از زوایای ورودی سیگنال ها داشت. برای حل این مشکل، پیشنهاد به کارگیری آرایه صلیبی به جای آرایه خطی یکنواخت داده شد که توانست مشکل مورد نظر را به خوبی رفع نماید. هنگامی که سیگنال ها در کناره آنتن آرایه ای دریافت می گردند، آرایه به کاربرده شده بسیار بهتر از آرایه خطی یکنواخت زاویه ورود سیگنال ها را تخمین می زند و متوسط مربع خطای قابل قبولی دارد.