وجود تنوع قومی در کشورهای مختلف جهان اغلب به عنوان عاملی در جهت کاهش همبستگی ملی کشورها یاد می شود،کشور ایران هم دارای اقوام و اقلیت های مختلف می باشد که این امر خود باعث کاهش وحدت ملی شده است قوم بلوچ و سیستانی از جمله اقوام ایرانی هستند که از قدیم الایام در جنوبشرقی ایران ساکن بوده اند نگاه دولت مرکزی و مجموعه حاکم بر ایران به این دو قوم باتوجه به سطح تجانسات و تفاوتهای آنها متفاوت بوده است قوم سیستانی که بیشتر در قسمت شمالی استان ساکن می باشند باتوجه به اینکه در ویژگیهای زبان ،مذهب،تاریخ و نژاد با بدنه اصلی ملت و دولت مرکزی نسبت به بلوچها که از لحاظ مذهبی دارای تفاوت می باشند تجانس دارد و از سیاستهای حمایتی بیشتری برخوردار بوده اند اما با توجه به بررسی انجام شده با روش کتابخانه-ای و میدانی واستفاده از پرسشنامه مشخص شد بیشترین سیاستهای حمایتی دولت که باعث شده است مناسبت های بین قومی سیستانی ها و بلوچها به صورت یک رابطه خصمانه دربیاید در خصوص بکارگیری تعداد زیادی از سیستانی ها در دستگاههای اداری و اجرایی بلوچستان و همچنین در دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی استان سیستان و بلوچستان می باشد که این امر خود باعث به وجود آمدن تنش بین این دو قوم شده است تقریباً می-توان گفت که یک حالت بحرانی دائمی و درونی ایجاد شده است که خود ضرورت تغییر سیاست های دولت مرکزی را در این زمینه آشکار می سازد.

در این پژوهش عوامل فرهنگی موثر بر حمایت ساکنین در روستاهای هدف مورد بررسی قرار گرفت.مسئله اصلی در این تحقیق این است که هر کدام از این عوامل ازجمله نگرش مردم نسبت به مشارکت در گردشگری، منفعت افراد از گردشگری، نگرش به توسعه گردشگری تا چه اندازه بر حمایت و یا عدم حمایت تاثیر می گذارد. جامعه آماری این تحقیق ساکنان روستای پالنگان استان کردستان است. روش نمونه گیری تصادفی و حجم نمونه 288و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شد.نتایج نشان دادکه اثرات فرهنگی گردشگری به عنوان یکی از عوامل تاثیر بسزایی بر حمایت ساکنین از گردشگری داشت.