داستان‏نویسی در صد سال اخیر که از آغازش می گذرد دچار دگرگونی های بسیاری شده است. نویسندگان بسیاری بوده اند که ادبیّات داستانی را پیش برده اند و نام های بسیاری در ادبیات داستانی ماندگار شده است. یکی از این نویسندگان هوشنگ گلشیری است. نویسنده ای که نه تنها در پیش برد داستان‏نویسی موثر بوده، بلکه خود مسیری نو را ایجاد کرده است. بعد از این که صادق هدایت داستان مدرن را به ادبیّات داستانی ایران وارد کرد، گلشیری این مسیر را ادامه داد و آن را به اوج رساند. نویسنده ای که با استفاده از عناصر داستانی، داستان‏نویسی را با م‍‍ولفه های معاصر و مدرن همراه و شیوه ای نو ایجاد کرد. کسی که به اصول فنی داستان‏نویسی در کنار مفهوم و مضمون اثر معتقد بود، بنابراین، پرداختن به آثار وی و بررسی عناصر داستانی، بیش از پیش سبک و ویژگی های داستان‏نویسی او را آشکار می کند. در این پایان نامه پس از ارائه ی تعریف از عناصر داستانی به بررسی 5 داستان کوتاه هوشنگ گلشیری، پرداخته شده است که با این بررسی می توان به سبک ویژه ی او پی برد و تأثیر ادبیّات غرب و پیشینه ی ادبیّات ایران را در آثار وی به شکلی مدرن و امروزی مشاهده کرد. بررسی موضوع، درون مایه، پیرنگ، زاویه ی دید، شخصیت، گفت‏وگو، صحنه، فضا، لحن، و سبک 5 داستان محتوای رساله ی حاضر را تشکیل می دهد.