نظریات ژیل دلوز پیرامون کژروی جنسی در سای? اسکیتزوآنالیز او قرار گرفته است. نظری? مازوخیسم دلوز به ندرت به اثری ادبی غیر از آثار کتاب خود او اعمال شده است. این پژوهش دون ژوان اثر لرد بایرن و یادداشت های زیرزمین اثر داستایوفسکی را از دید مازوخیسم دلوزی بررسی می کند. تمرکز بر نگاه دلوز است تا برای پر کردن کمبود نقد ادبی دلوزی گامی برداشته شود. از آن جا که هر دو نمونه در بافت تاریخی خود به وجود آمده اند، نقش تاریخ و خوانندگان در اعمال روانکاوی به ادبیات در نظر گرفته شده است. سه شخصیت مادر برای هر متن یافته شد تا مجموع? جایگزین پدر در هر تخیل مازوخیستی برآورده شود. به جای یافتن روانشناسی شخصیت ها، ساز و کارها، حرکت ها و روابط در سطوح متن، خواننده و روای/نویسنده بررسی شده است. نتیجه خوانشی از دون ژوان به مثابه قراردادی مازوخیستی با خوانندگان مازوخیست است؛ و خوانشی از یادداشت های زیرزمین به عنوان خیال مازوخیستی تبدیل خوانندگان به همراهان آرمانی. از آن جا که دون ژوان سرشار از موجودات و شخصیت های مونث است، پژوهش خواهان نگاه بیشتر به مازوخیسم مونث به عنوان چیزی مستقل، به جای شکل ضعیف مازوخیسم مذکر، می شود. یادداشت های زیرزمین آغازگر چند شاهکار بعدی داستایوفسکی بود. بنابراین این پژوهش می تواند آغازگر خوانش دلوزی از آثار نویسنده ای محبوب برای روانشناسان باشد.