پژوهش پیش رو به تبارشناسی قدرت در گفتار انقلابی امام خمینی می پردازد. تبارشناسی که از فلسفه ی قاره ای به علوم اجتماعی راه یافته است با پرسش از پیش فرض ها و به منظور بازآفرینی فرهنگی در تبارشناسی اخلاق نیچه آغاز می شود و در آثار میشل فوکو با وارونه خوانی، گسست یابی، یکتاپنداریِ رویدادها و کاوش در روبناها، فنی تر می شود. در اینجا، گفتار انقلابی امام خمینی با بایدها و نبایدهای گفته ها و نوشته های ایشان شاخص گذاری شده است. دوره هایی زمانی از این گفتار با نام های پیش از تبعید، تبعید، نوفلوشاتو، قم و تهران جدا شده است. پرسش اصلی این بوده است که آیا گفتار در این دوره ها گسسته است؟ جامعه ی آماری 4338 جمله ایِ بایدها و نبایدها، برای آزمون و پاسخ به پرسش ها در نظر گرفته شده است و ارتباط تغییر پشتوانه، هدف، ساختار، مخاطب، پیام، شعار و محتوا، به عنوان متغیرهای گفتار، با تغییر دوره ی زمانی، بررسی شده است. نتیجه این که تغییر مقوله بندی متغیرهای گفتار با تغییر دوره های زمانی مشاهده شده است. یعنی گفتار در هر دوره ی زمانی دگرگون شده است. بنابراین گفتار در مرز این دوره ها گسست داشته است.