هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه پاسخگویی کارکنان با رضایت شغلی و استرس شغلی کارکنان تامین اجتماعی شهر ارومیه می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان مرد و زن واحدهای درمانی وابسته به سازمان تامین اجتماعی شهر ارومیه در سال 90 به تعداد 700 نفر بوده که از بین آنها 250 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد پاسخگویی "هاچوارتر" (2003)، رضایت شغلی "برایفیلد و روث" و استرس شغلی "هاوس و ریزو" (1972) استفاده شده است. ضرایب پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب: 70/0، 91/0 و 80/0 مشاهده شدند. این تحقیق دارای چهار فرضیه است. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش حاضر از تکنیک های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف استاندارد و آمار استنباطی: ضریب همبستگی پیرسون، آزمون خی دو و تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده شده است. نتایج و یافته های این تحقیق نشان می دهد: بین پاسخگویی ادراکی کارکنان و رضایت شغلی آنان با ضریب همبستگی 252/0 رابطه معناداری وجود دارد. بین پاسخگویی ادراکی کارکنان و استرس شغلی آنان با ضریب همبستگی 235/0 رابطه معناداری وجود دارد. بین رضایت شغلی کارکنان و استرس شغلی آنان با ضریب همبستگی 60/0- رابطه منفی معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می دهد که از میان سه مولفه: رضایت شغلی، سن و سابقه شغلی، مولفه رضایت شغلی در پیش بینی پاسخگویی معنادار هست. واژگان کلیدی: پاسخگویی، رضایت شغلی و استرس شغلی