مقدمه: کاربرد عوامل باندینگ عاجی جهت پیشگیری از میکرولیکیج فیشورسیلانت در شرایط آلودگی بزاقی پیشنهاد گردیده است. بااین حال مزایای کاربرد باندینگ در شرایط بدون آلودگی مشخص نیست. همچنین تحقیقات درباره چسبندگی عوامل باندینگ جدید روی مینای مرطوب نتایج قاطعی نشان نداده اند. هدف: بررسی تاثیر شرایط سطحی مینا بصورت مرطوب، خشک یا آلوده به بزاق متعاقب اچینگ و تاثیر کاربرد عوامل باندینگ با بیس های الکل یا استون بر میزان میکرولیکیج سیلانت. مواد و روش ها: 150 دندان پرمولر بالا پس از اچ کردن، ازنظر شرایط سطحی به 3 گروه تقسیم گردیدند: خشک، مرطوب با آب، آلوده به بزاق. سپس هر کدام به سه زیرگروه تقسیم شدند: کاربرد باندینگ با بیس اتانول(single bond) ، باندینگ با بیس استون(solobond) و بدون باندینگ. نهایتا شیارها با سیلانت clinpro پوشیده شدند. میزان میکرولیکیج فیشور سیلانتها با استفاده از روش dye penetration ارزیابی گردید. یافته ها: کاربرد solobond باعث کاهش معنی دار میکرولیکیج نسبت به single bondو عدم کاربرد باندینگ گردید(001/0p<). ازنظر شرایط سطحی، میکرولیکیج مینای خشک و مینای مرطوب مشخصا پایین تر از مینای آلوده به بزاق بود(001/0p<). ولی بین مینای خشک و مینای مرطوب اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بالاترین میکرولیکیج در گروه مینای آلوده به بزاق و بدون باندینگ، و کمترین میکرولیکیج در گروه مینای خشک و بدون باندینگ مشاهده گردید. نتیجه گیری: باندینگ دارای بیس استون نسبت به بیس اتانول برتری قابل توجهی در کاهش میکرولیکیج تحت شرایط آلودگی بزاقی داشت. ولی بهترین روش، قرار دادن سیلانت بطور مستقیم روی مینای خشک بدون کاربرد باندینگ بینابینی بود.

مقدمه و هدف روشهای مکانیکی کنترل پلاک از جمله مسواک و نخ دندان مهم ترین روش های تأیید شده برای حذف پلاک می باشند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر توالی کاربرد نخ دندان فلورایده قبل یا پس از مسواک زدن با خمیردندان فلورایده در کاهش پلاک بین دندانی و میزان فلوراید باقیمانده در آن ناحیه می باشد. مواد و روش کار این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی کنترل شده بود که به صورت متقاطع بر روی 25 نفر از دانشجویان دندانپزشکی انجام شد.در جلسه مقدماتی، به همه شرکت کنندگان یک عدد مسواک (trisa نوع soft) و خمیر دندان (خمیردندان پونه) و نخ دندان (نخ دندان مینا) برای استفاده در طی مطالعه داده شد و نحوه صحیح کاربرد مسواک و نخ دندان به آنها آموزش داده شد. سپس به منظور یکسان سازیعمر پلاکمیکروبیدرافراد، پلاک دندانی توسط پروفیلاکسی با رابرکپ و نخ دندان بطورکامل حذف گردیده و از آنها خواسته شد تا روز انجام آزمایش (24 ساعت بعد) از مسواک، نخ دندان و یا هر گونه دهان شویه ای استفاده نکنند. مطالعه دارای دو مرحله درمانی و یک دوره پاکسازی 48 ساعته بین دو مرحله بود: یک مرحله شامل کاربرد نخ دندان قبل از مسواک (نخ- مسواک) و مرحله دیگر کاربرد نخ دندان بعد از مسواک (مسواک-نخ) بود که توالی کاربرد آنها در هر فرد قبلا به طور تصادفی تعیین شده بود. در هر مرحله درمانی میزان کاهش پلاک کل، پلاک بین دندانی، پلاک مارژینال با استفاده از شاخص rmnpi و همچنین میزان افزایش غلظت فلوراید موجود در پلاک بین دندانی با استفاده از روش پتانسیومتری، پس از کاربرد مسواک و نخ دندان در هر توالی تعیین گردید و نتایج حاصله با استفاده ازآزمون آماریmixed modelبا یکدیگر مقایسه شد. سطح معنی داری p<0/05در نظر گرفته شد. یافته ها میزان کاهش پلاک کل دندانی و پلاک بین دندانی در توالی نخ- مسواک نسبت به توالی مسواک-نخ به طور معناداری بیشتر بود(p=0/001و p=0/009). تفاوت معناداری در کاهش میزان پلاک مارژینال در دو گروه مورد مطالعه مشاهده نگردید(p=0/2). میزان فلوراید باقیمانده در ناحیه بین دندانی در توالی نخ- مسواک نسبت به توالی مسواک-نخ به طور معنا داری بیشتر بود( p=0/27). نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کاربرد نخ دندان قبل از مسواک زدن، از نظر کاهش پلاک بین دندانی و افزایش فلوراید باقیمانده در آن ناحیه، نسبت به کاربرد نخ دندان پس از مسواک زدن ارجحیت دارد.