بر اساس فرضیه شناخت رابینسون (2001 و 2003 و 2005) و مدل ظرفیت توجه محدود اسکهان (1998)، این تحقیق تاثیر پیچیدگی تکلیف را بر پیچیدگی واژگان و صحت گرامری نوشتار مباحثه ای 60 نفر از دانشجویان زبان انگلیسی بررسی کرد. میزان پیچیدگی تکلیف از طریق فاکتورهای پراکندگی-منابع تعیین شد. همه ی شرکت کنندگان به صورت نیمه تصادفی به یکی از سه گروه: (1) گروه موضوع، (2) گروه موضوع + اندیشه و (3) گروه موضوع + اندیشه + نشانگرهای گفتمان اختصاص یافتند. برای تشخیص تفاوت های معنادار میان گروه ها، آنالیز واریانس یکطرفه به کار برده شد. نتایج حاکی از آن بودند که افزایش پیچیدگی تکلیف (1) تفاوت معناداری را روی پیچیدگی واژگانی به دست نداد (زمانی که پیچیدگی واژگانی از طریق نسبت کلمات لغوی به کلمات گرامری و تراکم لغوی اندازه گیری شد). اما این افزایش زمانی که پیچیدگی واژگانی از طریق نسبت نوع به نشانه ی بخش شده اندازه گیری شد، به تفاوت های معناداری انجامید. (2) تاثیر معناداری را روی صحت گرامری نوشتار مباحثه ای دانشجویان زبان داشت. در تمامی کدهای اندازه گیری صحت گرامری، گروه سوم ( با کمترین میزان پیچیدگی تکلیف) نسبت به گروه های دیگر عملکرد بهتری داشت. این موضوع دو نظریه مذکور را تایید کرد. مضامین به دست آمده از نتایج در متن پایان نامه بحث می شود.