هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تناسب زمان اختصاص یافته به برنامه درسی جامعه شناسی(1) سال دوم انسانی از دیدگاه شرکاء برنامه درسی (دبیران، دانش آموزان و متخصصان) در سال تحصیلی 91-90 در دبیرستان های دولتی دخترانه ی شهر تهران است. لذا برای هر یک از گروه های مذکور پرسشنامه ای جهت نظر سنجی در مورد تناسب عنصر زمان با محتوا ، روش تدریس و ارزشیابی مستمر این درس تهیه شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل دبیران زن مطالعات اجتماعی و دانش آموزان سال دوم انسانی مدارس دخترانه مناطق 19گانه شهر تهران، همچنین کارشناسان و مولفین سازمان پژوهش و برنامه ریزی که به نوعی در تألیف وتدریس کتاب جامعه شناسی(1) شرکت داشته اند، می باشد. در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای سهمیه ای استفاده شده است. با استفاده از جدول مورگان 346نفر دانش آموز و 65 نفر از دبیران و 15 نفر از متخصصان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود که جهت حصول اطمینان از روایی آن توسط صاحب نظران واستادان راهنما و مشاور مورد بررسی و تأیید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه با اجرای آزمایشی روی 30 نفر از دبیران و 30نفر از دانش آموزان با ضریب آلفای کرونباخ 86% برای دانش آموزان و 78%برای دبیران به دست آمد. جهت تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج کلی به دست آمده از سوالات پژوهشی حاکی از آن است که از نظر متخصصان و دبیران بین عنصر زمان و برنامه درسی جامعه شناسی (1)در حد متوسط تناسب وجود دارد، ولی این تناسب از نظر دانش آموزان در حد پایین ارزیابی گردید. . با توجه به زمان اختصاص یافته به درس جامعه شناسی(1) تناسب زمان با محتوای فصول 2و3 از نظر دانش آموزان پایین و از نظر دبیران ومتخصصان متوسط ارزیابی گردید.این تناسب تنها در مورد فصل اول در حد بالا و متوسط ارزیابی شده امکان استفاده از روش تدریس حل مساله،در حد پایین، روش پرسش و پاسخ، متوسط و روش سخنرانی بالا ارزیابی شد. همچنین امکان ارائه بازخورد به دانش آموزان با توجه به زمان اختصاص یافته پس از انجام ارزشیابی در حد پایین وجود دارد. کلید واژه ها: زمان، محتوا، روش تدریس، ارزشیابی، جامعه شناسی(1)، شرکائ برنامه درسی