در تحقیق حاضر، ساختار ژنتیکی جمعیتی از بلدرچین ژاپنی موجود در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان از دیدگاه ژنتیک کمی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. در بخش اول، پارامترهای ژنتیکی صفات اقتصادی با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده با الگوریتم میانگین اطلاعات توسط نرمافزار برآورد شد. وراثتپذیری هر صفت با استفاده از مدل حیوانی تک صفتی ( با برازش اثرات ژنتیکی asreml مادری و محیط دائمی مادری) و همبستگیهای ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات با استفاده از مدل حیوانی دو صفتی 0 ، صفات مربوط به ترکیب لاشه /44 -0/ برآورد گردید. وراثتپذیری صفات مربوط به وزن بدن در دامنه 07 0 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بالایی بین /55 - 0/ 0/63 و صفات مربوط به تولید تخم و تولید مثل 4 - 0/08 اوزان بدن در سنین مختلف، به جز همبستگی بین وزن تولد و وزن بدن در سنین دیگر مشاهده شد. همبستگی 0/34-0/ 0 برای سن 42 روزگی و در دامنه 98 /84-0/ ژنتیکی بین وزن لاشه و اجزای آن بالا و در دامنه 97 برای سن 91 روزگی بدست آمد. اما در حالتی که اجزای لاشه به صورت درصدی از وزن بدن محاسبه شد، از شدت این همبستگی کاسته شد و حتی در برخی صفات مثل درصد اجزای لاشه با درصد عضله ران، پشت و 0- بین درصد عضله سینه و درصد / 0- بین وزن لاشه و درصد عضله ران تا 62 / بال منفی بدست آمد ( 02 پشت). در تحقیق حاضر همبستگی ژنتیکی مثبتی بین وزن بدن با چربی داخل ماهیچه ای بدست آمد. همچنین رابطه ژنتیکی قابل توجهی بین چربی داخل ماهیچهای با چربی زیرپوستی و چربی محوطه شکمی مشاهده نشد. همبستگی ژنتیکی مثبت بالایی بین وزن بدن با میانگین وزن تخم و همبستگی منفی شدیدی بین سن بلوغ جنسی با تعداد تخم درجمعیت مورد مطالعه دیده شد. در بخش دوم، به منظور تعیین چند شکلی ژن پرولاکتین و ارتباط آنها با صفات وزن بدن و تولید مثل از 194 پرنده خونگیری شد. 24 جفت باز ایندل (حذف – اضافه) دراین ژن شناسایی گردید. چند شکلی ژن پرولاکتین فقط با تعداد تخم ارتباط داشت و با صفاتی نظیر وزن بدن، سن بلوغ جنسی و وزن بلوغ جنسی ارتباط معنیداری را نشان نداد. بر اساس نتایج این تحقیق، انتخاب برای افزایش وزن و کاهش چربی محوطه شکمی و چربی زیر پوستی ، باعث بهبود اجزای لاشه و افزایش چربی داخل ماهیچهای گردید. از طرفی انتخاب برای افزایش وزن در پرندگانی که برای تخم گذاری نگهداری میشوند منجر به ایجاد وزن مناسب در بلوغ جنسی گردید و توانست شرایط بدنی لازم برای افزایش تولید تخم با وزن بالا را فراهم نماید. همچنین انتخاب افرادی که ژنوتیپ مطلوب برای ژن پرولاکتین را داشته باشند نیز باعث افزایش تخمگذاری خواهد شد.

در تحقیق حاضر، صفات اندازه گیری شده به وسیله سونوگرافی و صفات لاشه ی جمعیتی از بلدرچین ژاپنی موجود در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان از دیدگاه ژنتیک کمی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، عضله سینه ی 638 پرنده با استفاده از یک دستگاه سونوگرافی در سن 35 روزگی اندازه گیری شد. طول (میلی متر)، سطح مقطع (میلی متر مربع) و عمق (میلی متر) عضله سینه اندازه گیری شدند. سپس اجزای لاشه شامل وزن و درصد لاشه، وزن و درصد عضله سینه و وزن و درصد عضله ران پس از کشتار پرندگان در سن 35 روزگی اندازه گیری شدند. پارامترهای ژنتیکی صفات اقتصادی با استفاده از روش حداکثر درست نمایی محدود شده مدل حیوانی تک و دو صفتی توسط نرم افزار asreml برآورد شدند. وراثت پذیری صفات طول، سطح مقطع و عمق عضله سینه به ترتیب 05/0± 10/0، 04/0± 05/0 و 05/0± 10/0 برآورد گردید. همبستگی ژنتیکی مثبت و بالایی بین طول و سطح مقطع (36/0± 81/0)، بین طول و عمق (44/0± 73/0) و بین سطح مقطع و عمق عضله سینه (29/0± 88/0) مشاهده شد. همبستگی های ژنتیکی وزن بدن و اجزای لاشه با صفات سونوگرافی شده مثبت و بالا بدست آمد. در بخش دوم، به منظور تعیین چند شکلی ژن فاکتور رشد شبه انسولین (igf-1) و ارتباط آن ها با صفات وزن بدن و اجزای لاشه، از 100 پرنده خونگیری شد. فراوانی آلل های a و b به ترتیب 59/0 و 41/0 تخمین زده شد. چند شکلی ژن با صفات وزن بدن و اجزای لاشه ارتباط معنی داری را نشان نداد (05/0<p).

در تحقیق حاضر، ساختار ژنتیکی 1320 بلدرچین ژاپنی موجود در ایستگاه تحقیقاتی طیور دانشکده علوم دامی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان از دیدگاه ژنتیک کمی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 150 مولد شامل 75 پرنده نر و 75 پرنده ماده استفاده شد. در بخش اول، پارامترهای ژنتیکی صفات وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و باقیمانده خوراک مصرفی با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده توسط نرم افزار asreml برآورد شد. وراثت پذیری هر صفت با استفاده از مدل حیوانی تک صفتی (با برازش اثرات ژنتیکی مادری و محیط دائمی مادری) و همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات با استفاده از مدل حیوانی دو صفتی برآورد گردید. وراثت پذیری صفات وزن بدن در سنین مختلف 11/0-22/0، مصرف خوراک 22/0-40/0، ضریب تبدیل غذایی 13/0-31/0 و باقیمانده مصرف خوراک 16/0-22/0 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بالایی بین اوزان بدن در سنین مختلف، به جز بین وزن تولد و وزن بدن در سنین دیگر مشاهده شد. همبستگی ژنتیکی منفی بین وزن بدن با ضریب تبدیل غذایی در هفته های مختلف دیده شد. همبستگی فنوتیپی و ژنتیکی پایین با علامت منفی در اکثر موارد بین وزن بدن و باقیمانده خوراک مصرفی در هفته های مختلف برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بین مصرف خوراک و باقیمانده مصرف خوراک طی پرورش مثبت و در دامنه 13/0-48/0 بدست آمد. همچنین همبستگی ژنتیکی مثبتی بین صفات ضریب تبدیل غذایی و باقیمانده مصرف خوراک طی 4 هفته در دامنه 82/0-10/0 بدست آمد. در بخش دوم، به منظور تعیین چند شکلی ژن گیرنده لپتین و ارتباط آن با صفات وزن بدن و بازده خوراک از 100 پرنده خونگیری شد. با توجه به محدود بودن اطلاعات مربوط به ژن گیرنده لپتین در بلدرچین از آغازگرهای جوجه گوشتی استفاده شد. نتایج مطالعه مشخص کرد که ساختار این ژن در جوجه گوشتی با بلدرچین متفاوت است و تکثیر قطعه مورد نظر با استفاده از آغازگرهای جوجه گوشتی نتیجه بخش نخواهد بود. بر اساس نتایج تحقیق حاضر و با توجه به همبستگی ژنتیکی مثبت بین وزن بدن و مصرف خوراک استفاده از شاخص انتخاب در جهت افزایش وزن و کاهش مصرف خوراک می تواند به طور غیرمستقیم سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی و کاهش باقیمانده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی شود.