پرندگان به عنوان نشان گرهای زیستی جزء مهمی از مجموعه نشان گرها را برای تنوع زیستی و زیستگاه فراهم می کنند. در این تحقیق، تراکم و شاخص های تنوع پرندگان و همبستگی گونه های پرندگان با متغیرهای محیط زیستی در عرصه های جنگلی طبیعی و دست کاشت سرو و کاج مطالعه شد. پرندگان و متغیرهای محیط زیستی از طریق روش نمونه برداری مسافتی به فواصل شعاعی 25 و 5 متر از هر یک از 90 نقطه نمونه برداری (30 نقطه در هر عرصه) در طی چهار فصل بررسی شدند. بیشترین تراکم و تنوع پرندگان در فصل تابستان، در جنگل دست کاشت کاج مشاهده شد در حالی که در فصل پاییز جنگل دست کاشت سرو بیشترین میزان تنوع و تراکم را به خود اختصاص داد. به-علاوه، تراکم و تنوع پرندگان در جنگل طبیعی در فصول زمستان و بهار بیشترین مقادیر را نشان داد. چرخ ریسک بزرگ و سینه سرخ در هر چهار فصل و گونه سهره جنگلی در زمستان و بهار جزء گونه-های فراوان در منطقه مورد مطالعه بودند. دارکوب خال دار بزرگ و کمرکلی جنگلی گونه های اختصاصی جنگل طبیعی بودند که به عنوان شاخص جنگل طبیعی محسوب می شوند. آسیب پذیری پرندگان آشیان حفره ای در برابر تغییر زیستگاه بیشتر بود. متغیرهای محیط زیستی رابطه ای قوی با جامعه پرندگان داشتند. مهم ترین متغیرهای تأثیرگذار روی جامعه پرندگان در جنگل طبیعی، عمق لاش برگ و درصد تاج پوشش و در جنگل های دست کاشت درصد پوشش علفی بود. جنگل های دست کاشت دارای سامانه کشت تک- گونه ای توان حفظ تنوع پرندگان را به میزان جنگل طبیعی ندارند. بنابراین، می توان در صورت اجرای جنگل کاری از گونه های درختی متنوع به جای سامانه کشت تک- گونه ای استفاده کرد.