تولیدات سینمای عامه پسند بخشی از تولیدات سینما است که کمتر به آن پرداخته شده است. با وجود ارزش تحلیلی چنین آثاری، به این دست آثار همچون تولیدات فاقد ارزش های زیبایی شناختی توجه چندانی در حوزه ی مطالعه و نقد نشده است و تنها در سال های اخیر است که ارزش تحلیلی آنها در حوزه ای چون جامعه شناسی و مطالعه ی فرهنگی قدر دانسته شده است. هدف پژوهش در این رساله بررسی گفتمان های جنسیتی در سینمای عامه پسند ایرانی بوده است. مفهوم عشق نیز همچون یک دال مفهومی در گفتمان های جنسیتی با حساسیت بالا برای تحلیل همچون نقطه ی تأکید محوری رساله مورد نظر بوده است. محقق در این پژوهش به بررسی14فیلم عامه پسند که واجد خصلت هایی چون تأکید بر فروش در گیشه، عدم مولف بودن، استفاده از ستارگان سینمای تجاری و پیروی از خط مشی های حاکم بر تولید سینمایی روز بوده اند، از دو دهه ی هفتاد و هشتاد سینمای ایران پرداخته است.نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در بخش بازنمائی جنسیتی، سینمای عامه پسند گفتمان غالب بر جامعه ی ایرانی را با بهره گرفتن از امکانات ویژه ی سینمای عامه پسند در قالب طنز و یا رخدادها در جریان روایت بازنمائی کرده است. گفتمان مرد سالار در اغلب فیلم های مورد بررسی بازنمائی شده و در کنار آن عشق نیز در همین فضای گفتمانی به تصویر درآمده است. مفهوم عشق در سینمای عامه پسند بیشتر در قالب عشق رمانتیک با تأکید بر آرمانی کردن نوعی از عشق خیالپردازانه در سینمای عامه پسند به تصویر درآمده است. در مقابل عشق مطلق به مثابه ی عشق مبتنی بر واقع گرایی و برابری در احساسات و قدرت کمتر در فیلم های بررسی شده بازنمائی شده است.