مقدمه و هدف: خودمراقبتی از ابعاد مهم مرتبط با دیابت است. از آنجا که دیابت به عنوان مشکلی است که با رفتار انسان در ارتباط است بر این اساس پژوهش حاضر برای تعیین پیش بینی کننده های روانی- اجتماعی خودمراقبتی برای تاثیر بر سیر، بهبود و فرایند بیماری دیابت اجرا شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 152 نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت تبریز، به صورت داوطلبانه انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر سازه های خودمراقبتی، رابطه پزشک-بیمار، مدل شخصی، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی وکانون کنترل چندوجهی، سرسختی و راهبردهای مقابله ای از طریق پرسشنامه تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج: بر اساس نتایج، حمایت اجتماعی دوستان و خانواده، سرسختی، خودکارآمدی، کنترل درونی و جدی بودن و حساسیت درک شده به طور مستقیم رفتار خودمراقبتی را پیش بینی می کردند که از این میان جدی بودن و حساسیت درک شده قوی ترین پیش بینی کننده بود. نتیجه گیری: بر اساس پژوهش حاضر می توان گفت که اکثر متغیرهای موجود که بیشتر بر اساس الگوی باور بهداشتی است، در تبیین خودمراقبتی بیماران دیابتی به کار می رود.