هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر انفوزیون داخل رحمی سفتیفور یا آمپی سیلین،24ساعت پس از تلقیح، بر تعداد ابستنی به ازاء تلقیح و درصد تلفات آبستنی تا روز 60 پس از تلقیح در گاوهای شیری دارای ترشحات موکوسی-چرکی از مهبل می باشد. این مطالعه به مدت15 ماه در 4 گاوداری بزرگ صنعتی در تهران انجام گرفت و تعداد 409 راس گاو شیری هولشتاین که در هنگام بروز فحلی دارای ترشحات موکوسی-چرکی و فاقد هر گونه بیماری عمومی بودند، وارد مطالعه شدند. تمامی اطالعات تولیدمثلی دام ها به طور دقیق ثبت گردید. گاوها پس از تلقیح مصنوعی به طور تصادفی به 3 گروه درمانی تقسیم شدند. گاوهای گروه اول، به عنوان گروه کنترل، هیچ کونه درمانی دریافت نکردند. گاوهای گروه دوم تحت تجویز داخل رحمی 1 گرم آمپی سیلین و گاوهای گروه سوم تحت تجویز انفوزیون داخل رحمی 500 میلی گرم سفتیوفور قرار گرفتند. ریسک گیرایی در گروه اول (کنترل) 34/35% گروه دوم 93/27% و گروه سوم 57/28% بود که اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0p>). میزان تلفات آبستنی در گروه کنترل 05/4%، گروه دوم 05/7% و گروه سوم 26/6% بود که تفاوت معناداری بین گروه کنترل و آمپی سیلین مشاهده شد (05/0p<). تنها متغیرهای معنادار در آزمون 1و 2 تشخیص آبستنی به ترتیب،فصل سال و ماهیت ترشحات بود. نتایج این مطالعه نشان داد که درمان داخل رحمی با سفتیوفور یا آمپی سیلین،24 ساعت پس از تلقیح مصنوعی تاثیری در بهبود میزان آبستنی به ازاء تلقیح گاوهای دارای ترسحات واژینال موکوسی-چرکی ندارد. کلمات کلیدی: اندومتریت؛ ترشحات چرکی واژن؛ آمپی سیلین؛ سفتیوفور

مرگ زودرس رویانی از علل مهم کاهش باروری در گاوهای شیری است. در این راستا استفاده از مهارکننده های تولید پروستاگلاندین f2? (عامل تحلیل برنده جسم زرد) از جمله دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی در زمان شناخت مادری از آبستنی به عنوان یکی از راهکارهای درمانی پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر تأثیر دو داروی ضدالتهاب غیر استروئیدی فلونیکسین مگلومین (fm) و ملوکسیکام (m) بر روی شانس گیرایی (p/ai) و میزان از دست رفتن آبستنی تا روز 60 پس از تلقیح گاوهای شیری (rb) repeat breeder مورد بررسی قرار گرفت. دام های مورد مطالعه (180 راس) در یکی از سه گروه فلونیکسین مگلومین، ملوکسیکام یا کنترل تقسیم شدند. درمان باfm در روز های 16، 17 و 18 پس از تلقیح و ملوکسیکام در روز 16 پس از تلقیح انجام شد. در تشخیص آبستنی در روز 28 تا 34 آبستنی در گروه کنترل 19 راس از 60 راس گاو (67/31%) و در گروه های fm و m به ترتیب 17 و 18 راس از 60 راس دام (33/28% و 00/30%) آبستن شدند که اختلاف معناداری را در شانس گیرایی گروه های مختلف نشان نداد. هم چنین اختلاف معناداری از نظر میزان تلفات آبستنی بین سه گروه مشاهده نشد (53/10 %، 76/11% و 67/16% به ترتیب در گروه های کنترل، fm وm). نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز فلونیکسین مگلومین و ملوکسیکام در زمان شناخت مادری از آبستنی تأثیری بر شانس گیرایی و میزان تلفات آبستنی گاوهای rb ندارد.

چکیده ندارد.