سولفور و کلر بیش از حد مجاز، به عنوان عناصر اصلی مزاحم در فرآیندهای تولید گندله و فولاد محسوب می شوند. حد مجاز سولفور و کلر در کنسانتره نهایی (خوراک کارخانه گندله سازی)، بترتیب 3/0 درصد و ppm70 است. با توجه به مطالعات پراش اشعه ایکس و sem، میزان کلر موجود در کنسانتره تر، ppm3400 ثبت شد و مشخص گردید که بخشی از این کلر در کانی های سیلیکاته (به صورت انکلوزیون در کانی های مگنتیت)، و بخش اعظم آن در آب کارخانه وجود دارد. سولفور به طور عمده در کانی پیریت (قفل شده با کانی مگنتیت) تجمع دارد و میزان آن در کنسانتره تر 02/0 ± 73/0 درصد است. با استفاده از مطالعات کانی شناسی و انجام آزمایش های لوله دیویس روی سنگ آهن مجتمع گل گهر، مناسب ترین دامنه ابعادی برای آزاد سازی پیریت از مگنتیت، محدوده 75+90- میکرون بدست آمد. آزمایش های فلوتاسیون و لوله دیویس نشان داد که d80 معادل 90 میکرون، اندازه بهینه ذرات به منظور کسب حداکثر بازیابی آهن و حداقل سولفور در کنسانتره است. در این پروژه از فلوتاسیون معکوس، جهت حذف پیریت از کنسانتره سنگ آهن استفاده گردید. در ضمن تاثیر پارامترهای مختلف مانند میزان مصرف کلکتور، کف ساز، سیلیکات سدیم (متفرق کننده- بازداشت کننده)، ph پالپ، سولفات مس (فعال کننده)، زمان آماده سازی و کف گیری، حذف نرمه، درصد وزنی جامد و فلوتاسیون مجدد بر کاهش عیار گوگرد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد با مصرف به ترتیب 150، 70 و 25 گرم بر تن آمیل زنتات پتاسیم (کلکتور)، mibc (کف ساز) و سیلیکات سدیم در ph طبیعی پالپ یعنی 7، درصد جامد پالپ 35 و زمان آماده سازی 8 دقیقه، عیار گوگرد با میزان حذف 56/86% به 1/0% کاهش یافت. به منظور کاهش درصد آب کنسانتره و افزایش کارآیی فیلترها، یک مرحله جدایش مغناطیسی شدت پایین روی کنسانتره انجام شد. این عملیات، سبب افزایش درصد جامد کنسانتره تا 70، کاهش عیار سولفور به 065/0% و افزایش عیار آهن به 35/70 % شد. مطالعات نشان داد بخش اعظم کلر موجود در کنسانتره کارخانه از طریق شستشو با آب شیرین قابل حذف است. میزان کلر موجود در کنسانتره پس از فرایند شستشوی کیک فیلتر با آب شیرین در مرحله آبگیری، ازppm 330 به ppm 86 کاهش پیدا کرد.