چکیده نزار قبانی، به عنوان یکی از بزرگترین ادبای معاصر، در قلمرو پهناور ادب عربی، جایگاه ویژه و ممتازی را به خود اختصاص داده است. وی به دلیل طبع روان خود، توانست شعر را از طبقه ی اشرافی خارج کرده و جنبه ی عامیانه بدان ببخشد. نزار شاعری است که در وهله ی نخست، زن را موضوع اصلی اشعارش قرار داده، اما با گذشت زمان، شعر او مراحل مختلفی را سپری کرده و مضامین جدیدی به خود گرفت. سیاست، وطن، رثا، هجو و مدح از دیگر موضوعاتی می باشد که نزار در اشعارش به آنها پرداخته است. چیزی که شاعر را در میان اهل قلم، به عنوان فردی شاخص و برجسته مطرح کرده، اشعاری است که در باب زن بیان کرده است. شکست عربـها از اسرائیل را می توان نقطه ی عطفی در اشعار نزار به شـمار آورد که او را از شاعری غزل سرا به شاعری سیاسی مبدل کرد. وی پس از شکست عربها از اسرائیل، به عنوان شاعری مبارز ، قلم خود را در راه پیکار با اسرائیلی ها به کار برد؛ اما ناقدان، اشعار سیاسی او را رد کرده و او را به عنوان شاعری صرفاً غزل گـو در عرصه ی ادبیات عربی قبول کردند. نزار که از این پس خود را شاعری مردمی می دانست، بدون توجه به سخن ناقدان، به بیان مشکلات و مسائل مردم در اشعارش پرداخت. کلید واژه ها: نزار قبانی، شعر، زن، سیاست، وطن، رثا.