این پایان نامه رابطه سنت و سیاست را به دو روایت ؛ در اندیشه فلسفی سید حسین نصر وداریوش شایگان تبیین میکند و میکوشد آشکار کند که همدلی این دو اندیمشند ایرانی در مفهوم سنت چه حدود اشتراک و نقاط افتراقی دارند و نصر و شایگان با عنایت به سنت چه راهی پیش روی جوامع شرقی نهاده اند در فصل نخست ، کلیات پژوهش تبیین ، و بیان شده است که رویارویی سنت و مدرنیته و گسست عمیق معرفتی حاصل از آن به عنوان یکی از مهمترین پرسش ها و چالش ها ، پیش روی گذشته ، اکنون و آینده جوامع شرق و جامعه ایران بوده و اندیشه های دکتر نصر و دکتر شایگان بر گفتمان کلی سیاست و فرهنگ در ایران موثر بوده است در فصول دوم و سوم تلاش شده است که اندیشه های نصر و شایگان از زوایای معرفت شناسانه ، هستی شناسانه و انسان شناسانه کاوش شود و روشن شود سنتی که هر یک از این دو متفکر از آن سخن میگویند چه جایگاه و ابعاد و مختصاتی دارد و چنین سنتی در نسبت با مدرنیته چه نتایجی به همراه دارد ، همچنین در این فصول آشکار میشود که تفسیرنصر و شایگان از جهان کنونی چگونه تفسیری است و هر یک چه راهی پیش پای جوامع شرق به معنای عام و جامعه ایران به معنای خاص میگذارند در فصل چهارم خلاصه اندیشه های فلسفی نصر و شایگان در باره سنت و مدرنیته به صورت جداولی تنظیم شده و همچنین آراء آنان در حوزه سنت مورد مقایسه قرار گرفته است و نقاط تشابه و تفاوت پیش روی خواننده قرار میگیرد فصل پنجم این پایان نامه نیز به ملاحظات انتقادی درباره دستگاه فلسفی هر یک از این دو اندیشمند و نتیجه گیری درباره کاربرد عملی نظریه های آنان اختصاص دارد

رسایل مشروطیت مهمترین منبع شناخت مشروطه خواهی است. نگارنده با بازخوانی 41 رساله ی موافقان مشروطیت، سعی در نشان دادن وجوه اشتراک و افتراق این رسایل داشته و بدین منظور به استفاده از چارچوب نظری وضع مطرود، وضع مطلوب و شیوه تحول پرداخته است. منظور از وضع مطرود آن چیزی است که باید کنار گذاشته شود، وضع مطلوب آن چه پذیرفتنی است و باید به آن دست یافت و شیوه تحول حکایت از چگونگیِ تحول و روشی است که از طریق آن می توان از وضع مطرود به مطلوب رسید. به منظور تفسیرِ رسایل، رساله های میرزاملکم خان به عنوان برجسته ترین روشنفکر عهد ناصری راهنمای عمل قرار گرفت و به نسبت سنجیِ رساله های موافقان مشروطیت و رسایل میرزاملکم خان خواهیم پرداخت .در مقوله وضع مطرود، بیشترین همسانی میان رساله های موافقان مشروطیت و رسایل ملکم خان، مشاهده می شود. در زمینه ی وضع مطلوب، مفاهیم طرح شده در رسایل موافقان مشروطیت چهره ی اسلامی به خود گرفته؛ در شیوه ی تحول هرچند از نظر شکلی در مفاهیم اصلی مشابهت وجود دارد، اما تغییری در درون مایه ی مباحث صورت گرفته است.