بیماری bvd یک بیماری ویروسی از جنس پستی ویروس و خانواده فلاوی ویریده است. از نظر اپیدمیولوژی این ویروس در نشخوارکنندگان بسیار خطرناک بوده و سبب خسارات اقتصادی زیادی شامل کاهش کارایی تولیدمثلی، کاهش تولید شیر، سرکوب سیستم ایمنی، تولد گوساله های ناقص الخلقه و یا گوساله های دارای عفونت پایدار در گله گاوها می شود. هدف اصلی مطالعه حاضر، بررسی کارایی تولیدمثلی در بین گاوهایی با آنتی بادی سرمی بر ضد ویروس bvd می باشد. در این بررسی 140 رأس گاو و تلیسه نژاد هلشتاین در سه گله از گاوداریهای صنعتی اطراف مشهد به طور تصادفی برای خونگیری انتخاب شدند. حضور آنتی بادی بر ضد ویروس bvd در خون گاوها با تست الایزای غیر مستقیم آنالیز شد. ارتباط بین نتایج آزمایش الایزا ( مثبت بودن یا منفی بودن نسبت به بیماری bvd ) با پارامترهای کیفی تولیدمثلی از قبیل تعداد زایش، روزهای باز، فاصله گوساله زایی، جفت ماندگی ، وضعیت تولد جنین، تعداد تلقیحات منجر به آبستنی و سن دامها مورد بررسی قرار گرفت. سپس در گاوهای مورد مطالعه اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش آماری spearman correlation testمورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج آزمون های آماری انجام شده نشان داد که بین تلیسه، گاو، جفت ماندگی و سایر پارامترهای کیفی مرتبط با تولیدمثل مورد بررسی در این مطالعه با نتیجه آزمون الایزای سرم ارتباط معنی داری وجود نداشت. هم چنین بین عواملی از قبیل سن، تعداد زایش، فاصله گوساله زایی، روزهای باز و تعداد تلقیح منجر به آبستنی با میزان عیار ضد ویروس bvdدرسرم گاوها ارتباط معنی داری وجود نداشت. ولی در مورد پارامترهای سن گاوها وتعداد زایش آنها با وجود آنتی بادی سرمی رابطه مستقیمی وجود داشت اما معنی دار نبود. با توجه به اینکه تقریباً تمام گاوهای مورد بررسی در طول زندگیشان حداقل یکبار ویروس bvd آلوده شده اند مطالعه بیشتر جنبه های اساسی اثرات این ویروس بر بیولوژی و کارایی تولیدمثل گاوها در ایران ضروری است.