استفاده از نظر دانشجویان، جهت ارزشیابی کیفیت تدریس اساتید از سابقه قابل توجهی در آموزش عالی برخوردار است که در مورد آن مطالعات متعددی انجام شده، اما اثربخشی آن کم تر مورد پژوهش قرارگرفته است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی ارزشیابی دانشجویان از کیفیت تدریس اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند بوده که با رویکرد مدل هدف گرای کرک پاتریک در چهار سطح واکنش (رضایت)، یادگیری، رفتار و نتایج انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از نظر نوع کاربردی بود. نمونه پژوهش شامل 155 عضو هیأت علمی از جامعه اعضای هیأت علمی دانشگاه بوده است که به روش نمونه گیری طبقه ای- تصادفی در سطح گروه های چهارگانه علوم انسانی، علوم پایه، کشاورزی و مهندسی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده که روایی آن توسط متخصصان تأمین و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 91/0 می باشد. به منظور تحلیل داده ها، ضمن ارایه توصیف داده ها از آزمون استنباطی تی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که «واکنش» اعضای هیأت علمی دانشگاه بیرجند نسبت به ارزشیابی های مبتنی بر نظر دانشجویان از کیفیت تدریس رضایت بخش بوده و هم چنین نتایج مبین آن بود که «یادگیری» اعضای هیأت علمی از ارزشیابی کیفیت تدریس ، به طور معنی داری مطلوب بوده است. در سطح تغییر در «رفتار» یعنی عملکرد آموزشی، نتایج معنی دار بود، اما در سطح چهارم مدل مورد نظر یعنی «نتایج»، مطلوب نبوده است، در نتیجه با توجه به این سطح ، ارزشیابی نمی تواند موجب کاهش هزینه های آموزشی شود. بر اساس نتایج دیگر پژوهش، در اثربخشی ارزشیابی کیفیت تدریس با توجه به سطوح چهارگانه پژوهش در بین اعضای هیأت علمی بر حسب جنسیت، تفاوت آماری معنی دار مشاهده نگردید.