توانایی اسپرم پستانداران جهت باروری، وابسته به فاکتورهای متعددی از جمله کیفیت تحرک، ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی است. بسیاری از مشکلات ناباروری و کاهش میزان لقاح ناشی از کاهش پارامترهای حرکتی اسپرم است و امروزه از ترکیبات محرک فعالیت اسپرم از جمله پروژسترون و پنتوکسی فیلین جهت تقویت باروری در بعضی از روش های آزمایشگاهی استفاده می گردد و تحقیقات متنوعی در رابطه با ترکیبات محرک جدیدتر و چگونگی عمل آنها در حال انجام می باشد. یکی از پارامترهای مهم برای ارزیابی کیفیت منی و بررسی میزان توانایی باروری حیوان نر، تحرک اسپرم است، زیرا به منظور جابجایی اسپرم در طول مجرای تناسلی ماده و به ویژه نفوذ آن به داخل تخمک جهت لقاح و باروری، تحرک اسپرم یک فاکتور ضروری و اساسی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر داروی پنتوکسی فیلین بر پارامترهای حرکتی اسپرم قوچ توسط سیستم casa می باشد. چهار غلظت (0/01mm، 0/1mm، 1mm، 10mm) مختلف از پنتوکسی فیلین در محیط hepes-tlp-pva تهیه شده و مقدار تقریبی 50 میلیون اسپرم در میلی لیتر به هر غلظت اضافه گردید. پس از 1 ساعت ماندن در انکوباتور، اسپرم های هر غلظت و اسپرم های لوله کنترل که بدون پنتوکسی فیلین است، توسط دستگاه casa ارزیابی شدند. با استفاده از نرم افزار آماریspss ، یافته های بدست آمده از گروههای کنترل و درمان با روش آنالیز واریانس یکطرفه (anova) مقایسه شدند. بطور کلی بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه، برای 8 پارامتر از 10 پارامتر حرکتی اسپرم پس از یک ساعت انکوباسیون با 0/01mm پنتوکسی فیلین اثر مثبت و افزایشی روی حرکت اسپرم دیده شد و این اثر مثبت در 6 مورد از این پارامترها معنی دار بود، درحالیکه در غلظت 10mm در 8 مورد از پارامترهای حرکتی اسپرم اثر منفی و کاهشی دیده شد که در 6 مورد این کاهش معنی دار بود. حرکت پیشرونده سریع (rapid progressive motility) در غلظت 0/01mm افزایش معنی داری داشت، همین پارامتر در غلظت 0/1mm تغییر معنی داری نیافت اما در غلظتهای 1mm و 10mm دچار کاهش معنی داری شد. هیچکدام از غلظتها همه شرایط حرکت بیش فعالی (vcl ≥70µm/s ,alh ≥ 5µm/s ، lin ≤ 65%) را نداشتند، بنابراین افزودن غلظتهای متفاوت پنتوکسی فیلین (0/01mm، 0/1mm،1mm ، 10mm) بر اساس نتایج این مطالعه بر حرکت بیش فعالی اسپرم قوچ تأثیر ندارد.

برای بررسی اثرات غلظت های مختلف پنتوکسی فیلین به عنوان مهار کننده فسفودی استراز، بر روی کیفیت، حرکت، ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی، اسپرم انزالی از سگ های مختلف جمع آوری و در غلظت هایmm 100، 10، 1 و 0/1 پنتوکسی فیلین به مدت دو ساعت گرمخانه گذاری گردید. درصد و کیفیت حرکت اسپرم ثبت گردید و به شکل اندیس حرکتی اسپرم=sperm motility index) (smi نشان داده شد. ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی نیز با استفاده از رنگ آمیزی فلورسانس کلرتتراسایکلین ارزیابی شد.smi ، به عنوان اندیس کیفی اسپرم، در ساعت های اول و دوم پس از گرمخانه گذاری، به طور قابل ملاحظه ای در غلظت هایmm 100، 10 پنتوکسی فیلین نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. در غلظت هایmm 1 و 0/1 پنتوکسی فیلین، تغییر عمده ای در ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی نسبت به گروه کنترل رخ نداد، در حالیکه تعداد اسپرم های ظرفیت یابی شده و واکنش آکروزومی داده در غلظت های بالا یعنیmm 100، 10 پنتوکسی فیلین نسبت به گروه کنترل در ساعات اول و دوم بسیار بیشتر بود(p<0/05) . در نتیجه غلظت های بالای پنتوکسی فیلین قادرند که از طرفی باعث القای ظرفیت یابی و واکنش آکروزومی و از طرف دیگر موجب بهبود حرکت اسپرم انزالی سگ شوند.

نوروتروفین ها (neurotrophins) خانواده ای از پروتئین ها هستند که باعث القای بقا، گسترش و عمل نورون ها می شوند. نوروتروفین ها شامل 4 عضو می باشند که از نظر ساختاری با هم ارتباط دارند و شامل ngf(nerve growth factor)، bdnf(brain drieved neurotrophic factor)، (neurotrophin-3) 3-nt، nt4(neurotrophin-4) می باشند. ngf اولین فاکتور نوروتروفیک شناخته شده ی مترشحه از بافت عصبی است که برای بقا و حفظ اعصاب سمپاتیک و حسی مهم است. bdnf دومین فاکتور نوروتروفیک شناخته شده و یکی از فعال ترین نوروتروفین ها می باشد که در سیستم های عصبی و تولید مثل نقش های مهمی را ایفا می کند. به منظور ارزیابی میزان بیان ژن bdnf در سلول های اندومتر رحم گوسفند، 5 رحم آبستن و 5 رحم غیرآبستن میش بلافاصله از کشتار گاه به پژوهشکده ی جنین دام دانشگاه شهرکرد منتقل شد و بعد از جداسازی لایه ی اندومتریال از سرویکس، پلاسنتوم، بین پلاسنتومی، آمپولا و ایستموس تا زمان آزمایش در ازت مایع نگهداری شد. rna ی کل نمونه ها استخراج شد و سپس با استفاده از روش کپی برداری معکوس، cdna تهیه شد و واکنش زنجیره ای پلی مراز با استفاده از cdna ی تهیه شده پرایمرهای اختصاصی bdnf و gapdh (ژن کنترل داخلی) انجام شد. محصول pcr در ژل آگاروز 2% تحت الکتروفورز قرار گرفت و توسط اتیدیوم بروماید (?g/ml1) رنگ آمیزی شد. دانسیته ی باندها با استفاده از نرم افزار کامپیوتری photo-capt v.99 imageتعیین شده و دانسیته ی نسبی به صورت نسبت bdnf به gapdh بیان گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که اختلافات معنی داری در بیان ژن bdnf بین ایستموس آبستن و غیر آبستن، سرویکس آبستن و غیر آبستن، بین پلاسنتوم آبستن و غیر آبستن وجود داشت در حالی که اختلافات بین پلاسنتوم آبستن و غیر آبستن، آمپولای آبستن و غیر آبستن معنی دار نبود. همچنین نتایج ما حاکی از آن بود که در رحم آبستن، اختلافات معنی داری در بیان ژن bdnf تنها در بین پلاسنتوم و بین پلاسنتوم و نیز پلاسنتوم و آمپولا وجود دارد، در حالی که در رحم غیر آبستن بین قسمت های مورد مطالعه در رحم اختلافات معنی داری وجود نداشت. واژگان کلیدی: نوروتروفین ها، bdnf، اندومتر رحم، گوسفند، pcr rt-، الکتروفورز.

چکیده بیماری کیست تخمدانی یکی از علل نارسایی تولید مثل و خسارات اقتصادی در صـــنعت گاو شیری است. اوّلین گزارش های مربوط به بیماری از سال 1831 منتشر شده است. در تعاریف اوّلیه، کیست های تخمدانی به ساختارهای فولیکولر با قطر بیش از 25 میلی متر که در غیاب جسم زرد به مدت حداقل ده روز بر روی تخمدان حضور دارند اطلاق می شود. کیست های فولیکولار اغلب دیواره نازک دارند و اندکی پروژسترون ترشَح می کنند. گاوهای پرتولید به دلیل فشار و استرس زیادی که تحمَل می کنند، مشکلات تولید مثلی بیشتری از جمله کیست های تخمدانی دارند. این تحقیق در طی یک دوره زمانی 2 ماهه صورت گرفت. محل انجام این مطالعه شرکت شیر و گوشت زاگرس شهرکرد بود. تعداد کل دام های نمونه گیری شده 40 رأس بود که دو گروه 20 رأسی گاوهای فاقد کیست تخمدانی و گاوهای مبتلا به کیست تخمدانی بودند. گاوهای گروه کنترل به صورت زوج با گاوهای کیستی انتخاب گردیدند. 7 هفته پس از زایمان طبیعی، تخمدان گاوهایی که فاقد جفت ماندگی بودند و در سلامت کامل به سر می بردند، با استـفاده از دستگاه سـونوگرافی و از راه رکتـال بررّسی گردید. سپـس گاوهـایی که اندازه ساخـتار فولیکولی موجود در تخمدان هایشان بیشتر از 20 میلی متر بود و حداقل 7 روز این ساختار بدون حضور جسم زرد باقی مانده بود را به عنوان گاوهای مبتلا به کیست تخمدانی و گاوهایی که فولیکول کمتر از 20 میلی متر داشتند را به عنوان گاوهای فاقد کیست های تخمدانی طبقه بندی کردیم. بعد از شناسایی گاوهای مورد نظر اقدام به خونگیری از ورید وداج آن ها شد و پارامترهای معمولی که در تست متابولیک پروفایل صورت می گیرد (کلسیم، منیزیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، بتا هیدروکسی بوتیریک اسید، اسیدهای چرب غیر استریفیه، گلوکز خون، نیتروژن اوره خون) اندازه گیری گردید. در این مطالعه میزان کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، منیزیم و گلوکز در سرم گاوهای مبتلا به کیست تخمدانی در مقایسه با گاوهایی که وضعیّت تخمدانی طبیعی داشتند تفاوت معنی داری را نشان نداد. در صورتی که میزان ازت اوره ی خون، بتا هیدروکسی بوتیرات و اسیدهای چرب غیر استریفیه در سرم گاوهای مبتلا به کیست فولیکولی تخمدان در مقایسه با گاوهای با تخمدان طبیعی افزایش معنی داری را نشان داد. کلمات کلیدی: کیست تخمدانی، اسیدهای چرب غیر استریفیه، بتا هیدروکسی بوتیرات، ازت اوره خون، گاو.

چکیده نانو ذرات نقره بدلایل متنوع و گسترده ای بکار برده شدند. اما اثرات و واکنش های متقابل این ذرات با سلول ها و ارگان ها هنوز واضح نیست. در مقایسه با تلاش های زیادی که به منظور نشان دادن ویژگی های مطلوب نانو نقره در پزشکی صورت گرفته است تلاش های محدودی برای ارزیابی اثرات نامطلوب بالقوه این ذرات هنگام تجویز آنها به منظور اهداف درمانی صورت گرفته است. بنابراین مطالعه حاضر جهت بررسی تاثیر نانو ذرات نقره بر بافت بیضه و کیفیت اسپرم گرفت. برای این منظور 24 سر موش صحرایی نر نژاد wistar به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه 1 نانو نقره به صورت خوراکی به مدت 45 روز متوالی در دوز ppm1 داده شد. ppm10 نانو نقره به رت های گروه 2 به مدت 45 روز به صورت خوراکی داده شد. رت ها در گروه سوم با همین روش و مدت زمان ppm 20 نانونقره دریافت کردند. رت های گروه 4 نیز بعنوان گروه کنترل درنظر گرفته شدند. نتایج مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که نانونقره با افزایش دوز موجب آتروفی و نکروز لوله های اسپرم ساز، دژنراسیون سلول های اسپرم ساز، ادم داخل و خارج لوله های اسپرم ساز می شود. در مطالعه الگوی حرکتی اسپرم با استفاده از سیستم casa هیچ تغییر معنی داری در پارامتر های حرکتی اسپرم مشاهده نشد(05/0p>). تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه های ppm 10 و ppm 20 و همچنین بین گروه ppm 1 با گروه های ppm 10 و ppm 20 از لحاظ درصد زنده و مرده بودن اسپرم ها مشاهده شد(05/0p<). بر اساس نتایج مطالعه حاضر میتوان نتیجه گیری کرد که نانونقره با افزایش دوز می تواند باعث تغییرات هیستوپاتولوژیک در بیضه و افزایش تعداد اسپرم های مرده در اپیدیدیم شود. کلمات کلیدی: اسپرم، بیضه، هیستو پاتولوژی، رت، نانو نقره

بلوغ آزمایشگاهی اووسیت ivm (in vitro maturation)، فناوری زیستی است که قابلیت ویژه ای بهart (assisted reproductive technology) بخشیده است. در ivm می بایست محیط میکرو اندوکرینی مناسب جهت بلوغ اووسیت فراهم گردد. سلول بنیادی، سلول های تمایز نیافته ای با توانایی تکثیر و تولید سلول های تمایز یافته، هستند. این سلول ها فاکتورهای رشد، اینترلوکین ها و سیتوکاین های مختلفی تولید می کنند، که می توان از این سلول ها در کشت همزمان با اووسیت های نابالغ جهت افزایش بلوغ اووسیت، همراه افزایش تسهیم، بلاستوسیست و هچ بهره برد. سلول های بنیادی مزانشیمی از کشت مغز استخوان گوسفند بالغ به دست آمد و سه هفته در محیط تمایزی استخوان و چربی قرار گرفت و سپس سلول های تمایز یافته به چربی با رنگ اختصاصی oil red o و سلول های تمایز یافته به استخوان با رنگ اختصاصی الیزارین رد رنگ شدند و ژن oscalsin در سلول های استخوانی و ژنlpl در سلول های چربی با روش rt-pcrارزیابی شد. نتایج حاصل از رنگ آمیزی و rt-pcr بنیادی بودن سلول های مزانشیمی را تایید کرد. نمونه های کشتارگاهی در ماه های آبان، آذر و اسفند از کشتارگاه نجف آباد جمع آوری شد، اووسیت های به دست آمده از آسپیراسیون فولیکول های تخمدانی در چهار گروه شامل محیط کشت همزمان سلول های اپیتلیال اوویداکتی، محیط کشت همزمان سلول های بنیادی مزانشیمی، محیط کشت دارای سرم و محیط کشت بدون سرم قرار گرفتند و بعد از 24 ساعت انکوباسیون، بلوغ هسته با رنگ آمیزی dapi مورد ارزیابی قرار گرفت. اووسیت ها بعد از مرحله ی ivm از نظر expansionکومولوس بررسی شدند و سپس به محیط ivf انتقال داده شدند و با افزودن اسپرم 24 ساعت انکوباسیون شدند. در مرحله بعد جنین ها بعد از برهنه شدن به محیط ivc منتقل شدند و در روزها ی 3، 6، 7 و 8 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بلوغ هسته معنادار نبود، میزان expansion کومولوس به ترتیب از بیشتر به کمتر شامل محیط دارای سرم، محیط سلول بنیادی مزانشیمی، محیط سلول اویداکتی، محیط بدون سرم گزارش شد. بیشترین میزان تسهیم در محیط دارای سرم 27/86% و بعد محیط کشت سلول بنیادی مزانشیمی 18/77% و محیط سلول اویداکتی 28/72% که البته نسبت به هم معنادار نبودند ولی کمتر از محیط دارای سرم و بیشتر از محیط بدون سرم 55/57% گزارش شدند. میزان بلاستوسیست در گروه دارای سرم 6/35% و در محیط سلول بنیادی مزانشیمی 53/22% و در محیط سلول اویداکتی 20% که نسبت به هم معنادار نبودند ولی کمتر از محیط دارای سرم و بیشتر از محیط بدون سرم 04/16% گزارش شد. میزان هچ در محیط دارای سرم 80/46% و در محیط سلول بنیادی مزانشیمی 75/43% که نسبت به هم معنادار نبودند ولی بیشتر از محیط سلول اویداکتی 33/33% و محیط بدون سرم 7/7% گزارش شد.

مطالعات اخیر نشان دهنده بیان ژن ها و ترشح هورمون های لپتین و انسولین و تاثیر مفید این هورمون ها بر پارامتر های تحرک، ظرفیت یابی، واکنش اکروزومی در اسپرماتوزوای انزالی برخی گونه های پستانداران نظیر انسان و خوک می باشد و این امر ضمینه غیر قابل انتظاری را در بیوتکنولوژی تولید مثل ایجاد کرده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش احتمالی این هورمون ها بر پارامترهای تحرک، ظرفیت یابی، واکنش اکروزومی، بقا و باروری اسپرماتوزوای قوچ بود. به همین منظور نمونه های منی از شش راس قوچ نژاد لری بختیاری به وسیله واژن مصنوعی گرفته شد. پس از انجام دوزسنجی بر روی دوز های nm 10،100،1000،10000 لپتین و nm 100،0.01،0.1،1،10 انسولین، موثرترین دوزهای انسولین(nm1) و لپتین(nm100) انتخاب شدند و به چهار گروه آزمایشی حاوی انسولین، حاوی لپتین، حاوی مخلوط لپتین_انسولین و فاقد هورمون تقسیم(کنترل) و پارامتر های ظرفیت بابی، واکنش اکروزومی، بقا و باروری در موردشان مورد بررسی قرار گرفت.تحرک به وسیله دستگاه casa، ظرفیت یابی و واکنش اکروزومی به وسیله رنگ آمیزی کلروتتراسایکلین (ctc) مورد بررسی قرار گرفت و برای بررسی بقای اسپرماتوزوا از روش رنگ آمیزی ائوزین نیگروزین استفاده شد. باروری اسپرم قوچ نیز به وسیله انجام باروری آزمایشگاهی (ivf) مورد بررسی قرار گرفت.انسولین بر هیچ پارامتر تحرکی اثر نداشت اما لپتین باعث افزایش برخی پارامتر های تحرک که در حرکت مستقیم اسپرم دخیل اند شد. مخلوط این دو هورمون تاثیر زیادی بر اکثر پارامتر های حرکتی اسپرم داشت. لپتین و انسولین فقط موجب بهبود ظرفیت یابی شد و بر واکنش اکروزومی هیچ اثر معنی داری نداشتند، مخلوط انسولین و لپتین موجب افزایش پارامتر های ظرفیت یابی در زمان ها ی 240و180،30،60،120 دقیقه پس از شروع آزمایش شدند و به دنبال آن واکنش اکروزمی نیز افزایش یافت، گروه انسولین و لپتین و مخلوط این دو هورمون باعث افزایش بقای اسپرم نسبت به گروه کنترل شدند هم چنین این دو هورمون هیچ تاثیر معنی داری بر باروری اسپرم قوچ نداشتند.

چکیده امروزه در مواردی چون استئوتومی ها، آرترودزیس، شکستگی های چند قطعه ای و جایگزین کردن استخوان از بین رفته بر اثر تومور و کیست، از پیوند های استخوانی استفاده می کنند. پیوند های استخوانی سرشار از سلول های پیش ساز استخوانی می باشند که باعث القای استخوان سازی می شوندو از نظر مکانیکی، عروق زایی و رشد استخوانی را حمایت می کنند. استفاده از استخوان خودی هنوز بعنوان استاندارد طلایی در پیوند مطرح می باشد ولی مقدار برداشت این پیوند محدود بوده و مشکلاتی را همواره بدنبال دارد. اخیرا محققین ترمیم استخوان توجه شان بسمت استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی خودی بهمراه داربست های طبیعی و مصنوعی بعنوان هدایت کننده استخوان سازی جلب شده است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات ترمیمی استفاده از سلول های بنیادی، بهمراه امنتوم در التیام استخوان سگ می باشد. جهت انجام مطالعه حاضر از 16 قلاده سگ نر نژاد مخلوط استفاده شد. پس از بیهوشی و آماده سازی برای عمل جراحی یک قطعه بافت چربی از 4 قلاده سگ جهت کشت سلول های بنیادی مزانشیم با منشا چربی اخذ گردید. سلول های بنیادی مزانشیمی پس از 2 مرحله هضم آنزیمی و عبور از فیلتر مخصوص کشت سلول در 3 مرحله پاساژ داده شد. به طور کلی 4 گروه مورد مطالعه شامل گروه شاهد، گروه امنتوم، گروه سلول بنیادی و گروه محیط کشت بودند. در هر گروه روند جراحی شامل برداشت 1 سانتی متر از استخوان زند زیرین radius)) دست راست حیوان بود و سپس در تمامی گروه ها به جز گروه شاهد قطعه ای از امنتوم در نقیصه ایجاد شده قرار داده شد و در گروه سلول های بنیادی 5 میلیون سلول ودر گروه محیط کشت 500 میکرو لیتر محیط به داخل بافت امنتوم تزریق گردید. جهت ارزیابی کمی و کیفی ترمیم بافت استخوانی در روزهای 14، 28، 42، 56 از حیوانات مورد نظر عکس رادیوگراف تهیه شد و در عکس های رادیولوگراف فاکتورهایی از قبیل شکل گیری استخوان، جوش خوردگی فوقانی، جوش خوردگی تحتانی و بازآرایی مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس در روز 56 سگ ها به روش انسانی با دز بالای داروی بیهوشی معدوم شدند و ضایعه مورد نظر جهت ارزیابی هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که گروه محیط کشت از دیگر گروه ها از نظر فاکتورهای مورد بررسی برتر بوده و بعد از آن گروه سلول های بنیادی در درجه بعدی قرار گرفت و هر دوی این 2 گروه نسبت به گروه امنتوم و شاهد برتری داشتند. با توجه به نتایج این تحقیق می توان پیشنهاد کرد که با پژوهش های بیشتر استفاده از سلول های بنیادی با داربست امنتوم در درمان شکستگی های بزرگ می تواند بسیار کارآمد باشد.

توانایی تولید رویان در آزمایشگاه ظرفیتی بسیار سودمند جهت تحقیقات علمی بنیادی و کمک به افراد نابارور می باشد. استفاده از سیستم هم کشتی رویان با سلول های مختلف از جمله سلول های لوله تخم بر موجب تشکیل بهتر بلاستوسیست و گذر از مرحله ی توقف 8-16 سلولی در محیط کشت می گردد. فاکتور های رشد و فاکتور های رویان-پرور متعددی از سلول های لوله ی تخم بر ترشح می شود. فراوان ترین فاکتور رویان پرور etf3 می باشد که مخلوطی از پروتئین کمپلمان 3 و مشتقات آن می باشد. در این تحقیق جهت حصول اطلاعات مفید در کارایی تولید جنین در آزمایشگاه به بررسی بیان فاکتور etf3 در هم کشتی سلول های رویانی و بنیادی مزانشیمی با استفاده از روش rt-pcr پرداخته شد، زیرا سلول های بنیادی مزانشیمی فاکتورهای رشد و نیز برخی اجزای کمپلمان را ترشح می کنند. هم چنین با توجه به نقش سیستم کمپلمان در سیستم ایمنی، باروری و ترشح در تمام مهره داران، ناحیه کنترلی ژن c3 در مهره داران بررسی شد. با انجام مطالعات بیوانفورماتیکی و طراحی پرایمر های دجنره، pcr در مورد ماهی قزل-آلا انجام شد. در پروموتر این ژن، عناصر پاسخ دهنده متعددی از جمله استروژن را می توان نام برد که تنظیم کننده بیان آن هستند. استروژن در مراحل اولیه تکوین جنین همراه با تولید c3 ترشح می شود و با اثر بر ناحیه پروموتور این ژن سبب افزایش بیان c3 می گردد. در این تحقیق با فرض این که وجود پلی مورفیسم در دو ناحیه eres می-تواند با سقط های خود به خودی مکرر در ماه های اول بارداری مرتبط باشد، به جمع آوری نمونه خون از 30 زن مراجعه کننده به مرکز ناباروری پرداختیم. پس از استخراج dna به کمک پرایمرهای اختصاصی و به کارگیری روش pcr-sscp به بررسی پلی مورفیسم های احتمالی این ناحیه پرداخته شد. نتایج قسمت اول نشان می دهد در سلول-های رویانی، بنیادی مزانشیمی و تلفیق هر دو بیان ژن c3 وجود داشت. هم چنین ناحیه پروموتری این ژن در ماهی قزل آلا برای اولین بار در توالی یابی شد. توالی به دست آمده در بانک ژنی ncbi به ثبت رسید و به زودی منتشر می شود. در قسمت سوم پژوهش، بررسی ها ارتباط معنی داری با علائم مورد بررسی نشان نمی دهد، هر چند این بررسی، ما را به نوعی خاص از ناباروری بدون علامت نزدیک می نماید.

در حال حاضر بیشترین نانو ذراتی که مورد استفاده قرار می گیرند نانو ذرات نقره هستند. به طور معمول نانوذرات نقره کوچکتر از 100 نانو متر و حاوی 15000-20 اتم نقره هستند. اندازه در مقیاس نانو خصوصیات منحصر به فرد فیزیکی شیمیایی و بیوولوژی به ماده می دهد. اگرچه امروزه به طور گسترده از نانو ذرات نقره در صنعت و پزشکی استفاده می گردد اما هنوز اطلاعات اندکی درباره سمیت نقره خصوصا بر سیستم تولیید مثلی نر وجود دارد. بنابر این مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات سمی و تغییراتی که به واسطه نانوذرات نقره در پروتئین های داخل سلولی، در دستگاه تولیید مثلی نر ایجاد می گردد انجام شد. برای این منظور 24 سر موش صحرایی نژاد wistar به طورتصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه 1 نانو نقره به صورت خوراکی به مدت 45 روز متوالی با غلظت ppm1 داده شد. به موش های صحرایی گروه 2 به مدت 45 روز مقدار ppm10 نانو نقره خورانده شد. موش های صحرایی در گروه سوم با همین روش و مدت زمان، ppm20 نانو نقره دریافت کردند. موش های صحرایی گروه چهارم نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج بررسی رخداد آپوپتوز به روشdna diffusion assay (روش سنجش میزان انتشار dna) در گروه های تجربی نشان دهنده افزایش معنی دار در تعداد اسپرم هایی داشت که آپوپتوز در آن ها رخ داده بود (p<0.05). نتایج بررسی تغییر بیان پروتئین ها در سلول های بیضه با استفاده از روش الکتروفورز sds- page در گروه های تجربی نشان از تغییر در بیان پروتئین های داخل سلولی در مقایسه با گروه کنترل داشت. از نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که نانوذرات نقره می توانند موجب القای آپوپتوز در اسپرم و تغییر در بیان پروتئین های سلولی بیضه های موش های صحرایی شوند.

یکی از بهترین ابزارهای مدیریتی، دادن اسکور بدنی است که برای تولید کنندگان به عنوان عاملی برای تولید، ارزیابی سلامت و وضعیت غذایی قلمداد می شود. این روش کمک می کند تا یک گروه یا گله گاو از نظر ذخایر بدن به ویژه چربی و ماهیچه ارزیابی شود. اسکور بدنی در تمام مراحل چرخه تولید، تغذیه و مدیریت ممکن است تغییر کند. اسکور بدنی هر گاو، نشان دهنده قابلیت تولید شیر، تولیدمثل و طول عمر اقتصادی گاو در گله می باشد. تشخیص و اسکور بدنی شاخصی برای بررسی مقدار انرژی ذخیره شده در بدن است و تغییرات آن در مراحل متفاوت شیرواری دیده می شود. به طور معمول گاوهای تازه زا که در اوج تولید شیر هستند به دلیل تعادل منفی انرژی دچار کاهش وزن می شوند. این در حالی است که گاوهایی که در اواخر دوره شیردهی هستند و گاوهای خشک در تعادل مثبت انرژی بوده و وزن آنها افزایش می یابد. اسکور بدنی مناسب برای حفظ سلامت و بهبود تولید شیر و تولیدمثل ضروری است. تولید شیر گاوهای لاغری که اسکور بدنی آنها پایین است، بیش از اندازه کاهش می یابد. گاوهای بسیار چاق هم دچار سخت زایی، کبد چرب، مشکلات تولیدمثلی و اختلالات متابولیکی می شوند.در این بررسی سعی بر این شد که تاثیرات اسکور بدنی بر میزان تولید شیر، برخی فاکتور های تولید مثلی و بروز برخی بیماری های تولیدمثلی در گاوداری صنعتی در استان چهارمحال و بختیاری ارزیابی شود. تمامی گاو های تحت بررسی در سه مرحله ی قبل از خشکی، بعد از زایش و تلقیح اول به روش اسکور دهی پنج نقطه ای اسکور داده شدند و شاخصهای مورد مطالعه مورد آنالیز و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس آزمایشات انجام شده متوجه شدیم که اسکور بدنی در زمان خشکی بر تعداد تلقیح موثر، وضعیت رحم، شیر تصحیح شده و... می تواند تاثیرگذار باشد.

امروزه نانونقره در صنعت طیور کاربرد وسیعی دارد. اثرات سمی نانونقره بر طیور به درستی مطالعه نشده است ولی مطالعات اندک انجام شده نشان می دهد مقادیر زیاد نانونقره موجب افزایش مواد اکسیدان می شود و از این طریق به سلول های بدن آسیب می رساند. در تحقیق حاضر اثرات سمی نانونقره بر بیان ژن سوپراکسید دیسموتاز2 در سلول-های سرتولی طیور مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه، بیضه های شش قطعه خروس با سن حدود پنجاه و دو هفته بعد از کشتار در شرایط استریل قرار گرفت و سپس کشت سلولی از آن ها تهیه گردید. پس از کشت سلول ها و اضافه نمودن سه دوز مختلف از نانونقره (µg/ml 25، g/mlµ 75 و g/mlµ 125) تعداد سلول ها در کشت شمارش شد. پس از مرحله استخراج rna و تبدیل آن ها به cdna، با استفاده از روش uantitative real time pcr ژن sod2 و ?-actin (کنترل داخلی) افزوده سازی شد. نتایج ?ct حاصل نشان داد که بیان ژن sod2 در گروه های در معرض نانونقره کاهش یافت. این کاهش در گروه g/mlµ 125 از نظر آماری معنی دار بود. از این تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که نانونقره در سطح بیان ژن sod2 تأثیر منفی گذاشته و از این طریق قدرت آنتی اکسیدانی سلول سرتولی را تضعیف می کند.

ویژگیهای بافتی ضریع آن را به ارگانی منحصر به فرد تبدیل کرده که ظرفیت خاصی برای استفاده در مهندسی بافت دارد. این ارگان هم می تواند یک داربست طبیعی باشد و هم منبعی از سلولها و فاکتورهای زیست فعال؛ بنا بر این می تواند به عنوان یک واحد پیوندی با عوارض ناچیز در موضع عمل مورد استفاده قرار بگیرد. انعطاف پذیری بالای بافت چادرینه ی بزرگ آن را برای استفاده در جراحی های ترمیمی مناسب می سازد، زیرا این بافت نه تنها پر شدن موضع عفونت هایی مثل میلیت را تسهیل می کند، بلکه برای پر کردن موضع ضایعات پیچیده ی بافت های سخت و نرم بدن هم مفید است و این ویژگی ها چادرینه را به بافتی مناسب برای کاربرد در مهندسی بافت تبدیل کرده است. سلول های بنیادی سلول هایی تمایز نیافته هستند که دو ویژگی مشخص دارند: توانایی تمایز به دیگر رده های سلولی و توانایی خود نوسازی. سلول های بنیادی مزانشیمی چند توان می توانند در حضور فاکتور های خاص به چندین رده ی سلولی شامل سلول های پیش ساز استخوانی و غضروفی تمایز یابند. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی مهندسی بافت استخوان با پیوند ضریع روی پایه ی چادرینه به همراه تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی خودی و غیر خودی چند توان مشتق از بافت چربی به درون موضع پیوند و مقایسه با شرایطی که سلول بنیادی به درون موضع تزریق نشده و نیز مقایسه آن با پیوند ضریع روی بافت زیر پوست طراحی شد. 16 قلاده سگ ماده ی بومی جوان 10 تا 12 ماهه با وزن 15 تا 20 کیلوگرم و عاری از عفونت های شناخته شده در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. ضریع جدا شده از استخوان زند زبرین در یک گروه زیر پوست محوطه ی شکمی و در سه گروه دیگر روی بافت چادرینه ی بزرگ پیوند شده شد. در یک گروه از گروه های چادرینه ای سلول بنیادی به موضع تزریق نشد، در گروه دیگر سلول های بنیادی غیر خودی و در گروه چهارم سلول های بنیادی خودی به موضع تزریق شدند. منطقه ی پیوند ضریع در گروه های چادرینه ای به سمت راست دیواره ی شکم بخیه زده شد. تصاویر رادیوگرافی در روزهای 14، 28، 42 و 56 بعد از عمل از نمای جانبی تهیه شد. برای ارزیابی شکل گیری استخوان، مناطق پیوند شده در روز 56 بعد از عمل خارج شده و از منظر ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه در ارزیابی های رادیوگرافیکی، ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی گروه های چادرینه ای فاقد سلول بنیادی، چادرینه ای حاوی سلول های بنیادی خودی و چادرینه ای حاوی سلول های بنیادی غیر خودی شکل گیری بیشتر بافت استخوان را در مقایسه با گروه زیر پوستی نشان دادند، اما اختلاف آماری معنی داری ما بین سه گروه چادرینه ای مشاهده نشد.

گلرنگ (carthamus tinctorius l) از خانواده ی کاسنی یا گل ستاره ای ها می باشد. کشت این گیاه بیشتر به دلیل استفاده از دانه ی آن در تولید روغن خوراکی ای که دارای بالاترین نسبت میزان اسید های چرب اشباع نشده و اشباع شده در میان تمام روغن های خوراکی در دسترس است، می باشد. این گیاه همچنین به عنوان طعم دهنده و برای درمان سنتی بسیاری از اختلالات و نارسایی ها استفاده می شود. با توجه به اثرات این گیاه روی ناباروری این مطالعه طراحی تا نقش عصاره ی آبی گلرنگ بر روی ساختار هیستومورفومتری دستگاه تناسلی موش ماده مورد بررسی قرار گیرد. 30 عدد موش ماده از نژاد (balb/c) به صورت تصادفی در 3 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول عصاره ی گلرنگ به مدت 45 روز متوالی با دوز mg/kg 40 به صورت دهانی (گاواژ) خورانده شد. در گروه دوم عصاره ی گلرنگ با دوز mg/kg 80 به مدت 45 روز به صورت دهانی خورانده شد. موش های گروه سوم (گروه شاهد) به همان مقدار، زمان و روش گروه های تجربی، آب دریافت کردند. نتایج حاصل از مطالعه با برنامه های آماری anova و tukey’s test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده طولانی مدت از عصاره ی گیاه گلرنگ در هر دو دوز مورد استفاده، به طور معنی داری سبب افزایش وزن تخمدان ها در گروه های تجربی نسبت به گروه شاهد می شود. مطالعات هیستومورفومتری نشان داد که استفاده ی طولانی مدت از عصاره ی گیاه گلرنگ به طور معنی داری سبب افزایش تعداد و قطر فولیکول های ثانویه، بالغ و جسم زرد می شود. ولی، تعداد فولیکول های تحلیل یافته به طور معنی داری در گروه های تجربی کاهش یافت. علاوه بر این قطر اووسیت ها و لایه ی گرانولوزا و کومولوس اووفروس در گروه های مورد مطالعه در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافته است. عصاره ی گلرنگ تاثیر قابل توجهی بر ساختار هیستومورفومتری رحم نداشت. می توان نتیجه گرفت که عصاره ی آبی گلرنگ اثراتش بر روی دستگاه تناسلی ماده را بیشتر از طریق تخمدان در مقایسه با رحم نشان می دهد و ممکن است اثرات مثبتی بر روی باروری در موش های ماده داشته باشد.

ورم پستان، التهاب بافت غده ای پستان بدون توجه به علت آن می باشد. بنابراین این بیماری با دامنه ای از تغییرات فیزیکی- شیمیایی شیر و تغییرات پاتولوژیک در بافت غده ای مشخص می شود. در اغلب موارد بالینی، تورم، گرما، درد و ادم بافت پستان وجود دارد، اما در بسیاری از موارد، پستان های درگیر، به وسیله ی ملامسه یا با آزمون چشمی شیر از طریق استریپ کاپ قابل تشخیص نیستند. این گونه کارتیه ها نمایان گر عفونت تحت بالینی می باشند (1). علی رغم تلاش های فراوانی که در جهت کنترل و پیشگیری بیماری ورم پستان و اجرای برنامه های سلامت پستان در سطح گله ها انجام گرفته است، هنوز این بیماری به عنوان پر هزینه ترین بیماری صنعت گاو شیری در نظر گرفته می شود. با این وجود، برنامه های کنترلی، تاثیر بسزایی در شمار سلول های سوماتیک شیر مخزن و شیوع پاتوژن های واگیر داشته است (2). پاتوژن های واگیر اصلی ورم پستان که پستان گاو مخزن اولیه ی آنها می باشد عبارتند از : استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس آگالاکتیه و گونه های مایکو پلاسما (1). مایکوپلاسما بویس یکی از پاتوژن های با حدت بالا در گاو می باشد که می تواند عفونت های مختلفی از قبیل : پنومونی، پلی آرتریت، اوتیت و با فراوانی کمتر، آبسه های زیر پوستی، سقط و مننژیت را ایجاد کند (3). این باکتری یکی از علل ورم پستان بالینی می باشد که به درمان پاسخ نمی دهد و کنترل آن دشوار می باشد. اغلب موارد شیوع مایکوپلاسما بویس پس از ورود حیوان جدید به گله ایجاد می شود. مشخصات آن، وقوع ورم پستان بالینی در بیش از یک کارتیه، کاهش تولید شیر به صورت مشخص و ایجاد بیماری عمومی می باشد (1). درمان ضد میکروبی معمولا اثر بخش نیست، به علاوه در دهه ی اخیر، جدایه های مایکوپلاسما بویس، به تعداد زیادی از آنتی بیوتیک های رایج از قبیل ماکرولید ها و تتراسایکلین ها مقاوم شده اند، بنابراین حذف گاوهای آلوده روش غالب است (3). با توجه به اینکه واکسن موثری جهت کنترل این بیماری در دسترس نمی باشد، اقداماتی که در جهت شناسایی و جداسازی این میکروارگانیسم صورت می گیرد، می تواند شیوع عفونت و همچنین میزان حذف گاوهای مبتلا را کاهش دهد (4). گزارشاتی مبنی بر افزایش شیوع ورم پستان مایکوپلاسمایی در نقاط مختلف دنیا وجود دارد (5-7). با این وجود، اطلاعات محدودی از شیوع انفرادی مایکوپلاسما در گاوها یا وقوع آن در شیر مخزن به چشم می خورد. در پژوهشی که سال 2004 در ایالت پرینس ادوارد کانادا صورت گرفت، شیوع این میکروارگانیسم در شیر مخزن 9/1 درصد اعلام شد (8). ازآنجایی که گونه های مایکوپلاسما شدیدا به انجماد و ذخیره سازی حساس اند (9-11)، لذا تنها نمونه های تازه ی شیر مخزن می توانند برای کشت مورد استفاده قرار گیرند. بر این اساس، بررسی شیوع این میکرواورگانیسم در سطح ملی دشوار می باشد و olderiekerink و همکاران در سال 2010 (12) اندازه گیری شیوع گونه های مایکوپلاسما را در گله ها به صورت منطقه ای پیشنهاد کردند. همچنین با توجه به حدت بالای مایکوپلاسما بویس، تشخیص سریع آن در مراحل اولیه ایجاد عفونت می تواند زیان های آتی گله را کاهش دهد (13). علاوه بر این، رایج ترین روش تشخیص مایکوپلاسما بویس، کشت می باشد، که این روش علاوه بر وقت و هزینه ی بالا ممکن است با مشکلاتی از قبیل رشد بیش از حد باکتری های غیر مایکوپلاسمایی همراه باشد (4). یکی از آزمایش هایی که می تواند جایگزین بسیار مناسبی برای کشت مایکوپلاسما باشد، واکنش زنجیره ای پلی مراز است.baird و همکاران (1999) (14)، با مقایسه ی دو روش nested pcr و کشت، برای ردیابی و تشخیص گونه های مایکوپلاسما، دریافتند که حساسیت و ویژگی روش pcr که بر روی شیری که از گاوهای مشکوک به ورم پستان اخذ می شود، در مقابل کشت انفرادی شیر گاوهای مشکوک، به ترتیب، 2/96 و 1/99 درصد و همچنین انجام تست pcr بر روی شیر مخزن در مقایسه با کشت همان نمونه ها، به ترتیب، 100 و 8/99 درصد می باشد. همچنین مطالعه ای که pinnow و همکاران در سال 2001 (15) انجام دادند، بیانگر این بود که حساسیت آزمایش nested pcr در ردیابی مایکوپلاسما بویس موجود در شیری که 2 سال نگه داری شده 100 درصد می باشد، این در حالی است که حساسیت کشت آن 27 درصد است. با توجه به اینکه آخرین بررسی میدانی مایکوپلاسما در گاوداری های شهر مشهد مربوط به سال 2003 توسط رحیمی و همکاران، از طریق کشت می باشد (16)، در طی این مطالعه علاوه بر بررسی نمونه های شیر مخزن به طریق pcr، تعیین حضور باکتری مد نظر می باشد.

چکیده ندارد.