120 میش دورگ در طی فصل تولیدمثلی در قالب طرحی کاملا تصادفی برای مقایسه اثر تیمارهای مختلف هورمونی بکار برده شدند. میش ها به طور کاملا تصادفی در سه گروه آزمایشی گنجانیده شدند. پس از تشخیص فحلی و 2 ساعت قبل از جفتگیری، 5/2 میلی لیتر آب مقطر و 5/2 میلی لیتر gnrh به صورت تزریق عضلانی به ترتیب به ماده های گروه اول (کنترل) و گروه دوم تزریق شد. در گروه سوم، میش ها به مدت 14 روز برای همزمان سازی تحت تیمار سیدر قرار گرفته و به محض برداشتن سیدر 400 واحد بین المللی pmsg دریافت کردند. میش ها 12 ساعت پس از تزریق pmsg، به روش داخل واژنی با 5/0 میلی لیتر منی تازه رقیق شده در شیر تلقیح مصنوعی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که تیمار gnrh تاثیر معنی داری بر نرخ بره زایی (5/92 در گروه gnrh در برابر 75 درصد در گروه کنترل) و باروری (1/117 در گروه gnrh در برابر 7/106 درصد در گروه کنترل، p<0.05) میش ها دارد، اما تفاوت معنی داری در نرخ آبستنی مشاهده نشد (5/97 در برابر 5/82 درصد). نرخ دوقلوزایی در گروه تحت تیمار gnrh نسبت به دو گروه همزمان سازی شده و کنترل بالاتر بود (به ترتیب 18/18، 4 و 5/6 درصد، p<0.05). نتایج بدست آمده در این مصالعه نمایان کرد که، در طی 28 تا 48 ساعت پس از سیدر برداری، 100 درصد میش ها علائم فحلی را نشان دادند. در گروه سوم، نرخ آبستنی، بره زایی و باروری به ترتیب برابر 5/77، 65 و 104 درصد بود. هیچ تفاوت معنی داری در مورد صفات طول دوره آبستنی و وزن تولد بره ها مشاهده نشد. در کل، نتایج نشان داد که؛ مصرف gnrh در زمان فحلی و پیش از جفتگیری، نرخ باروری و دوقلوزایی را افزایش داد.