به منظور بررسی تأثیر تیوسولفات نقره (02/0، 05/0، 1/0 و 2/0 میلی مولار )، اسیدسالیسیلیک (1، 2 و 4 میلی مولار بر لیتر)، اسیدهومیک (100، 500 و 1000میلی گرم)، نانوسیلور (50، 100 و 250 میلی گرم بر لیتر ) و ساکارز(1%، 2.5% و 5%) بر طول عمر و برخی صفات کیفی گل بریده نرگس آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل در سال 1389 در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. این آزمایش بر اساس طرح کاملا تصادفی اجرا شده و 5 تکرار مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آزمایشات اول و دوم نشان داد که بهترین تیمار در افزایش طول عمر غلظت 2/0 میلی مولار تیوسولفات نقره بوده و اسیدهومیک و اسیدسالیسیلیک در افزایش طول عمر و سایر خصوصیات اندازه گیری شده تاثیر زیادی نداشته اند بنابراین در آزمایش سوم از سطوح بالاتر و پایین تر تیوسولفات نقره (1/0، 25/0، 5/0، 75/0، 1 و 2 میلی مولار) و نانوسیلور (1، 5، 10، 15، 25 و 50 میلی گرم بر لیتر) استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها در مورد عمر گلجایی آشکار کرد که همه غلظت های sts به صورت چشمگیری در سطح احتمال کمتر از 5 درصد بر طول عمر تاثیر گذاشته و تیمار sts 5/0 میلی مولار ، طول عمر گل های بریده را در مقایسه با شاهد و سایر تیمارها 6/3 روز افزایش داده است. sts در همه غلظت ها در مقایسه با شاهد و دیگر تیمارها بیشترین وزن ترنسبی را در همه روزها به خود اختصاص داد. همچنین نتایج نشان داد که تیمارهای شیمیایی sts5/0 و 75/0میلی مولار در اغلب روزها بیشترین جذب محلول را داشتند. بیشترین میزان قطر گل نیز در همه روزها مربوط به تیمار sts5/0 میلی مولار بوده است.