با توجه به نقش بانک ها در بازار مالی و در نتیجه اقتصاد هر کشور و بازتاب سریع سیاستهای این بخش در کل اقتصاد کشور، اندازه گیری کارایی ظرفیت مالیاتی و ارتباط آن با بانکداری الکترونیکی، شناخت نوع کارایی و سطح کارایی آنها از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا نقشی را که بانکداری الکترونیکی با توجه به مزیت های بی شمار آن و افزایش روزافزون استفاده از آن در خدمات دولتی و غیردولتی کشور ایفا می کند، بسیار اساسی است و یکی از وظایف آن می تواند در ظرفیت مالیاتی کشورها باشد. بنابراین، می توان از مزایای آن در کاراتر کردن ظرفیت مالیاتی کشورها بهره جست. این پژوهش با هدف اندازه گیری کارایی ظرفیت مالیاتی استان های کشور، از نظر کارایی هزینه، در دوره زمانی 1388-1383 انجام گرفته است. برای اندازه گیری کارایی روش مرز تصادفی و الگوی اثر ناکارایی فنی بتیس و کوئلی (1995) که بر اساس برآورد عوامل موثر بر کارایی می باشد مورد استفاده قرار گرفته است. درآمد مالیاتی به عنوان متغیر وابسته و دستگاه های خودپرداز، پایانه فروش، پایانه شعب، ارزش افزوده بخش کشاورزی، ارزش افزوده بخش صنعت و معدن و ارزش افزوده بخش خدمات به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شده اند. یافته ها نشان می دهد که هر یک از شاخص های بانکداری الکترونیکی بطور مجزا تاثیری متفاوت را بر کارایی ظرفیت مالیاتی خواهند داشت بطوری در حالت اول دستگاه های خودپرداز و رشد ارزش افزوده بخش ها، سبب بهبود کارایی ظرفیت مالیاتی است. در حالت دوم پایانه های فروش و رشد ارزش افزوده بخش خدمات تاثیری بر کارایی ظرفیت مالیاتی نداشته اما رشد در ارزش افزوده بخش کشاورزی و صنعت و معدن سبب بهبود کارایی است و در حالت سوم پایانه شعب و رشد در ارزش افزوده بخش های صنعت و خدمات منجر به بهبود کارایی است اما رشد در ارزش افزوده بخش کشاورزی تاثیری بر کارایی ظرفیت مالیاتی ندارد. همچنین تاثیر همزمان شاخص های بانکداری الکترونیکی بر کارایی ظرفیت مالیاتی استان ها، نشان دهنده اثرات معنی دار متغیر بانکداری الکترونیکی و متغیرهای ارزش افزوده بخش ها بر ارتقای کارایی است.