جهت بررسی اثرات رقابت گندم (triticum aestivum l.)- جودره( hordeum spontaneum c.koch) و نیتروژن بر رشد و نمو و پراکنش بذر جودره آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات در سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب، به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل 5 سطح تراکم گندم ( صفر، 70، 140، 210 و280 کیلوگرم در هکتار ) و 4 سطح نیتروژن ( صفر، 80 ، 160 و 240 کیلوگرم در هکتار ) بودند. کود نیتروژن در سه مرحله رشد محصول (کاشت، پنجه زنی و ساقه رفتن) و در هر مرحله به صورت یک سوم به کرتهای آزمایشی اضافه شد. بذرهای جودره با الگوی مربع و فاصله 60 × 60 سانتی متر بین آنها کاشته شدند. با افزایش تراکم بوته گندم از صفر به 280 کیلوگرم در هکتار، ارتفاع بوته، تعداد پنجه، تعداد بذر در هر بوته، وزن بذر در هر بوته، وزن ستبله، وزن خشک جودره به طور معنی داری کاهش یافت. با افزایش رقابت زمان رسیدگی و پراکنش بذر جودره افزایش یافت. نتایج نشان داد که با افزایش نیتروژن از صفر تا 240 کیلوگرم در هکتار ارتفاع بوته، تعداد پنجه، تعداد بذر در هر بوته، وزن بذر در هر بوته، وزن سنبله، وزن خشک جودره به طور معنی داری افزایش یافت. با افزایش سطح نیتروژن زمان رسیدگی و پراکنش بذر جودره به طور معنی داری به تعویق افتاد. علاوه بر این، با افزایش سطح نیتروژن، محتوای نیتروژن در کاه و کلش و بذر جودره به طور معنی داری افزایش یافت. یافته های این مطالعه دانش ما را در خصوص تغییرات بالقوه ای که زارعین می توانند با دستکاری در مدیریت زراعی نظیر رقابت گیاهان زراعی و سطوح نیتروژن بر خصوصیات علف های هرز اعمال نمایید، افزایش می دهد. این یافته ها برای مدیریت پایدار علف های هرز در سیستم های زراعی کاربرد دارند.