برای بررسی اثر اسپری ماده تنظیم کننده رشد گیاهی سایکوسل (ccc) و هورمون ایندول استیک اسید (iaa) در روی صفات مورفوفیزیولوژیکی و عملکرد اسانس گیاه شمعدانی عطری(pelargonium graveolens l. heritier) آزمایشی فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه زنجان در سال 1389 در 3 تکرار اجرا شد. در این آزمایش فاکتور a شامل ایندول استیک اسید در 4 سطح (0، 25، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) و فاکتور b شامل سایکوسل در 4 سطح (0، 300، 600 و 1200 میلی گرم در لیتر) بود. تجزیه آماری داده ها با استفاده از آزمون مقایسه میانگین دانکن و نرم افزار mstat-c انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت ccc بر تراکم استماتی در روی برگ و تراکم کرک های غده ای در هر دو سطح برگ افزوده شد. سایکوسل در بالاترین غلظت باعث افزایش تعرق، غلظت co2 درون روزنه ای، درصد اسانس، وزن برگ و ساقه کل گیاه و ایجاد کمترین ارتفاع، عملکرد ماده تر و خشک قسمت های رویشی، دمای برگ، عملکرد اسانس و بازده اسانس گردید. 300 میلی گرم در لیتر ccc بیشترین ماده تر قسمت های رویشی و 600 میلی گرم در لیتر ccc هدایت روزنه ای در گیاه را افزایش داد و بالاترین بازده اسانس از 300 و 600 میلی گرم در لیتر ccc بدست آمد. همچنین با افزایش غلظت iaa ارتفاع، ماده خشک، عملکرد اسانس و بازده اسانس افزایش و تراکم کرک های غده ای روی برگ و هدایت روزنه ای کاهش یافت. بالاترین غلظت iaa سبب کاهش ماده تر قسمت های رویشی و درصد اسانس گردید، همچنین باعث افزایش در میزان کلروفیل کل، تعرق، وزن برگ و ساقه کل گیاه شد. بیشترین تراکم استماتی در روی برگ، غلظت ‍co2 درون روزنه ای و ماده تر قسمت های رویشی در غلظت 25 میلی گرم در لیتر iaa مشاهده گردید، در 50 میلی گرم در لیتر iaa نیز کمترین میزان کلروفیل کل بدست آمد. با در نظر گرفتن میانگین داده ها و اثرات متقابل بین تیمارها می توان گفت این دو ماده دارای رشد معنی دار و مناسب در سطح 5 درصد بر صفات مورفوفیزیولوژیکی و عملکرد اسانس گیاه بودند.